این رساله با دفاعی موفقیت‌آمیز و کسب عالی‌ترین رتبه، گامی مهم در روشن‌سازی مرزهای اعتقادی میان عرفان اصیل اسلامی-شیعی و آموزه‌های وارداتی صوفیانه برداشته و بر ناهمخوانی نظریه «انسان کامل» صوفیان با مبانی توحیدی و امامتی مذهب تشیع تأکید کرده است.