شیخ طوسی در مواجهه با این شبهه از کهن‌سالان عرب و عجم نام می‌برد که مدت عمر بسیار طولانی داشته‌اند. وی از حضرت نوح(ع)، لقمان بن عاد، ربیع بن ضبیع، مستوغر بن ربیعه، اکثم صیفی و دیگرانی نام می‌برد و مدت عمر آن‌ها را نیز بیان می‌کند.