چکیده:
هرچند فرقه‌های اسلامی در اصل مسئله نبوت،چندان اختلافی با یکدیگر ندارند، در موضوع امامت،اختلاف آن‌ها گسترده است.برخی به‌طور کلی امامت را انکار کرده‌اند،ولی بیشترشان نیز ضرورت آن را پذیرفته‌اند. اینان بر دو دسته‌اند:گروهی نصب امام را بر خدا واجب ندانسته‌اند ازهمین‌رو، ضرورتی نمی‌بینند که او معصوم و از هرجهت کامل باشد.شیعیان معتقدند امام باید معصوم و منصوب از طرف خدا باشد.در این نوشتار،با آرای فرهیختگانی همچون ابن سینا،سهروردی،صدر المتالهین،ابن عربی،مولوی،سید حیدر آملی و امام فخر رازی آشنا می‌شویم.وی می‌گوید شیعهء امامیهء،قطب عالم امکان را-[که]صوفیه ضرورت وجود او را در هر عصری لازم شمرده‌اند-امام معصوم و صاحب الزمان و غایب و منشأ معجزه‌ها و خارق عادت‌ها می‌شمارند و حق با آن‌هاست.پایان بخش نوشتار، مروری است بر روایت‌هایی که الهام‌بخش این فرهیختگان در اعتقادشان در مسئله امامت بوده است.
جهت مطالعه متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید
ثبت دیدگاه