توافق‌نامه همکاری بین بنیاد بین‌المللی امامت و معاونت فرهنگی حوزه‌های علمیه خواهران امضا شد ۰۵ آبان ۱۴۰۴
بیست و یکمین جلسه کمیته تصویب پایان‌نامه‌های امامتی مرکز تخصصی امام‌شناسی برگزار شد
همکاری‌های علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی و بنیاد بین‌المللی امامت گسترش می‌یابد
بیست و دومین نشست ماه امامت برگزار می‌گردد
دوره جدید «هسته‌های پژوهشی امامت» با ۵ محور تخصصی آغاز شد
گسترش همکاری‌های علمی و فرهنگی در حوزه معارف امامت و فاطمیه
معرفی دوره مکیال نور
مرکز تخصصی اقامه نماز و بنیاد بین المللی امامت برای ترویج فرهنگ نماز و معارف امامت اهل‌بیت علیهم السلام همکاری می‌کنند
سومین مجمع عمومی انجمن علمی امامت حوزه برگزار شد
نویسنده : امینی
آیا حدیث ثقلین، زنده بودن امام زمان(عج) را ثابت می‌کند؟
پیامبر(ص) در بخشی از این حدیث فرمود: «لَنْ یَفْتَرِقَا»؛ این دو (قرآن و عترت) هرگز از هم جدا نمی‌شوند و طبیعتاً معنایش آن خواهد بود که تا هر زمانی که قرآن وجود دارد، باید امام زنده‌ای از عترت پیامبر(ص) نیز وجود داشته باشد تا آن دو از هم جدا نباشند.
آیا ممکن است چیزی که در زمان یک امام، حرام بود، در زمان امام دیگر حلال شود و یا حکم حلالی به حرام تغییر یابد؟
تا کنون در تاریخ چنین موردی را نیافته ایم که حکمی در زمان یک امام و در شرایط عادی، حلال بوده و - در همان شرایط - در زمان امامی دیگر حرام شده باشد، و یا حکم حرامی به حلال تغییر یافته باشد.[1] بلکه امکان این مساله با وجود روایت «حلال محمد حلال الی یوم القیامة و حرامه حرام الی یوم القیامة»، بسیار بعید و حتی محال به نظر می‌رسد. چه اینکه امامان معصوم علیهم السلام جانشینان به حق رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و ادامه دهنده راه و مسیر آن بزرگوار بوده و هستند
منطقه «ذی طوی» کجا است؟ و آیا مخفیگاه و محل ظهور امام مهدی(عج) در آن‌جا قرار دارد؟
مجموعه این روایات نشانگر آن است که حضرت مهدی(عج) به «ذی طوی» رفت و آمد داشته و در آستانه ظهور، در این منطقه حضور می‌یابد که شاید حضور ابتدایی‌شان مخفیانه بوده و سپس با گردهم آمدن یارانش به سمت مسجد الحرام روانه خواهند شد. البته تمام اینها بدان معنا نیست که آنحضرت، اکنون نیز در آن منطقه حضور دائمی داشته و مخفیگاه ایشان نیز تنها در آن‌جا باشند.
بررسی سن پیامبراکرم (صلی الله و علیه و آله) و خدیجه کبری (علیها السلام) در هنگام ازدواج
درباره سن رسول خدا(ص)در هنگام ازدواج عموما گفته‌اند:آنحضرت در آن هنگام بیست و پنج سال از عمرشریفش گذشته بود. ولی درباره سن خدیجه علیها السلام اختلافی در روایات دیده می شود که مشهور در آنها نیز آن است که خدیجه در آن هنگام چهل سال داشت.
حضرت معصومه سلام الله علیها در دفاع از امامت
«افضل آنها سیده جلیله معظمه فاطمه بن امام موسی(ع) معروفه به حضرت معصومه(س) است که مزار شریفش در بلده طیّبه قم است که دارای قبّه عالیه و ضریح و صحن‌های متعدد و خدمه بسیار و موقوفات است و روشنی چشم اهل قم و ملاذ و معاذ عامّه خلق است...».
سبک رهبری نظام تشیع در عصر امام باقر(ع)
در نوع رهبری امام باقر(ع) تمام شاخصه‌های ذاتی و اکتسابی ایشان، سبکهای رهبری آمرانه، مشارکتی، متقاعدکننده و تفویضی به گونه‌ای منظم دخیل است. علاوه بر آن، موقعیت درون سیستم رهبری شونده یعنی تشیع، بر نوع رهبری امام باقر(ع) تأثیر داشته است.
اماكن زيارتى منتسب به امام زمان عليه السلام در ايران و جهان
مسجد سهله اشاره: مسجد سهله، در اطراف كوفه، در دو كيلومترى شمال غربى مسجد اعظم كوفه، كهن ترين مكان منتسب به حضرت بقيةاللّه عليه السلام است. در احاديث مأثور از امامان نور، مسجد سهله، به عنوان اقامت گاه شخصى حضرت ولى عصر عليه السّلام در عصر ظهور معرّفى شده است. در اين نوشتار، به استناد […]
اماكن زيارتى منتسب به امام زمان عليه السلام در ايران وجهان
مسجد اعظم كوفه يكى از كهن ترين اماكن زيارتى منتسب به حضرت بقية اللَّه عليه السلام مى باشد. مركز قضاوت، محل نصب منبر، محل تاسيس كلاس هاى آموزش قرآن ومحل اقامه ى نماز جمعه وجماعت آن حضرت در عهد ظهور مى باشد. مسجد كوفه در اصل بسيار گسترده بود. مهدى موعود عليه السلام به هنگام ظهور آن را منهوم كرده، به پايه هاى نخستين برمى گرداند وسه مسجد ديگر در كنار آن بنياد مى نهد.
سیره راهبردی امام صادق (ع) در برابر انحرافات اعتقادی
پیدایی اندیشه های گوناگون کلامی، همراه با تحرکات فرقه ها و نحله های انحرافای در نیمه اول سده دوم هجری که دوره تکوین مذاهب اسلامی شمرده می شود، موجب شد تا پیشوای شیعیان امام جعفرصادق (ع) ، به شیوه های مختلفی به مقابله و پاسخگویی با آنان برخیزد.
جریان های حدیثی کوفه در عصر امام صادق علیه السلام
در میان شیعیان نیز وجود شاگردان ممتاز و برجسته امام صادق(ع) و خاندان های علمی شیعه که همگی از شاگردان ائمه(علیهم السلام) بودند، این شهر را به پایگاهی برای تشیع تبدیل کرده بود. به طور کلی در کوفه در عصر امام صادق(ع) در برخورد با حدیث جریان عقل گرا، جریان نقل گرا وجود داشت. هریک از این جریان ها دارای ویژگی ها و مشخصات خود بودند و افراد شاخصی در آن حضور داشته اند.
معرفی کتاب «دلائل الصدق»
