بحث افضلیت در باب امامت در دو مورد مطرح می شود؛ یکی در باب امامت عامّه و دیگری در باب امامت خاصّه. در امامت عامّه آن جا که از صفات و ویژگی های امام بحث می شود، از افضلیت به عنوان یکی از بایستگی های امام سخن به میان می آید و در امامت […]
برخی از مسائل مربوط به این نفوس مقدس، با دیگر انسانها متفاوت است. از اینرو، اگر شیوه دستیابی این افراد به مقامات و درجات والا، همچون امامت، عصمت و علوم آسمانی متفاوت از دیگر مخلوقات باشد، جای تعجب ندارد. با این همه، برخی متون دینی از نوعی امتحان شدن این انوار مقدس قبل از آفرینش مادی آنان خبر میدهند.
آیهای از قرآن، مؤمنان را به اطاعت از خدا و رسول او و اولیالامر، امر میکند: "اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم".[10] و پیامبر (ص) در روایات متعدد "اولی الامر" را بر حضرت علی (ع) تفسیر میکند.[11] و آن حضرت(ص) در روایاتی به اطاعت از امام علی (ع) امر میکند از جمله آنها میفرماید: "و ان امامکم علی بن ابیطالب، فناصحوه و صدقوه؛ فان جبرئیل اخبرنی بذلک".
موقعیت امام به منزله موقعیت پیامبر است پس از تبلیغ (یعنی احکام تبلیغ شده است) پس با پنهان بودن او، مردم اگرچه از دیدارش محروم اند، عبث رها نخواهند شد بلکه باید به تمامی احکامی که در دست است عمل کنند. البته اگر روزی تمام نوامیس دین ضایع گردد، آناً ظهور خواهد کرد.
پیامبران با همه علوّ مقام و شأن و عصمتى که دارند؛ مانند دیگران انسانهایى هستند که داراى شهوت و غضب و غرایز و امیال نفسانى بوده و نیازمند راهنمایى و ارشاد الهى میباشند و اگر لحظهاى به خود واگذار شوند، هلاک خواهند شد و براى چنین اشخاص مهمى که رهبرى جامعه را به عهده دارند، یک لحظه غفلت یا ضعف و سستى در کار رسالت، گناهى بزرگ محسوب میشود. لذا چنین تعبیرات شدیدى در مورد آنان بیان شده، کما اینکه هیچگاه مستغنى از دعا و آمرزش و عفو الهى نیستند.
روایتی وجود دارد که بیانگر آن است که ام فضل همسر عباس عموی پیامبر به حضرت حسن علیهالسلام شیر داده است. اما شواهد و قرائن چنین چیزی را نفی میکند و ما را بدین میرساند که شاید عباسیین به قصد انتساب خود به اهل بیت علیهمالسلام چین چیزی را جعل کرده باشند.
آنچه در این مقاله آمده است، خلاصهای است از تاریخ دوران پرالتهاب زمان امام حسن (ع) تا زمامداری یزید.
این نوشتار، ضمن بررسی این دسته روایات با روش توصیفی ـ تحلیلی؛ به این نکته راه یافته که این روایات به دلیل نا سازگاری با روایات معتبر و متواتر و نیز ضعف سند، قابل استناد نیستند. در عین حال، تاویلات و توجیهاتی برای آن ها بیان شده است که با فرض صحت این توجیهات، این دسته از روایات با روایات دیگر ناسازگار نخواهد بود.
بهاء با تحريف حديث، گرفتاري اولياء خدا را به زمان ظهور نسبت داده است، در حالي که اين گرفتاري نه تنها همزمان با شهادت امام حسن عسکري(عليه السلام) و امامت مهدي موعود(عجل الله تعالي فرجه الشريف) آغاز ميشود و ويژه زمان ظهور نيست، بلکه روايات متواتري از غلبه و پيشرفت حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) و يارانش در زمان ظهور و قلع و قمع ظالمان و جباران خبر دادهاند
به این مهم خواهیم پرداخت که افزون بر تشتت آرای این دولتها نسبت به پدیده مهدویت، انگیزه این حکومتها نیز به طور عمده فرای مذهب بوده و باورمندی آنان به پدیده منجی بسیار کم رنگ بوده است.