در اين نوشتار كوتاه رواياتي از حضرت عبدالعظيم حسني (عليهالسلام) نقل شده است كه در آن به مهدويت و مسائل مربوط به آن اشاره شده است.
بر اساس یافته های این پژوهش رسول خدا در برخورد با منافقان بیشترین مقدار تساهل و تسامح را از خود نشان داد و تا آنجا که ممکن بود از مجازات آنها صرف نظر کرد.
نویسنده این مقاله سعی نموده تا با استناد به آیات قرآن کریم و روایات، شیوه گفت وگوهای امام صادق(ع) در باب مهدویت را به عنوان اسوه و الگوی جبهه حقیقت تبیین نموده است به این امید که پیروان مکتب جعفری را در راه روشنگری و گسترش معارف بلند این مکتب و پاسخگویی به شبهات مفید باشد.
این نوشتار با محور قرار دادن روایت ابن ابی یعفور از امام صادق علیه السلام به بررسی جایگاه و میزان همراهی اعراب با قیام مهدوی می پردازد.
مقاله حاضر به روش توصیفی _ تحلیلی، به مقایسه دیدگاه طبری از مفسران اهل سنت با طبرسی از مفسران شیعه در مورد عصمت پیامبر خاتم(ص) ذیل آیات 105 و 106 سوره نساء، آیه 49 سوره مائده، آیه 43 سوره توبه، آیه 52 سوره حج، آیه 37 سوره احزاب و آیه 2 سوره فتح پرداخته است.
رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم برای اکمال دین و تبیین همۀ معارف قرآنی به تمامی ابعاد بحث مهدویت توجه داشته است اما تکرارها و تأکیدهای آن حضرت نشان از آن دارد که برخی محورهای مباحث مهدوی بیشتر مورد توجه بوده که حاکی از نیاز بیشتر مخاطبان در تبیین این قسم از آموزه هاست.
رفتار عملیِ رسول خدا (ص) در رویارویی با اهل کتاب که الگویِ قرآنیِ تمدّن ساز در تعامل حکیمانه با اهل کتاب به شمار می رود؛ مبتنی بر چهار رکنِ محوری است: 1. تکیه بر باورهای مشترک (کلمة سواء) 2 .جدالِ اَحسَن 3. حکمت 4. موعظه حسنه.
امام صادق(ع)جایگاه مهمی در حدیث مسلمانان عصر خویش داشتهاند با این وجود بخاری در کتاب الجامع الصحیح خود از ایشان روایتی نقل نکرده است.این پژوهش می کوشد، دسترسی بخاری به روایات امام صادق علیه السلام جهت استفاده در الجامع الصحیح را نشان دهد.
خدیجه (س) با بزرگی و خیری که خداوند برای او اراده کرده بود، بانوی خردمند شریفی بود. او در آن دوران از برترین افراد در نسب و بزرگ ترین شخصیت در شرف و ثروت بود.
این نوشته، نگاهی است نو و زنده به سیره درخشان و الهام بخش خدیجه همسر و همراه آرمان های پیامبراکرم در فضایی آکنده از تعصب کور جاهلی و پیروی از رهبران تاریک فکر و ستم پیشه که سمبل معنویت و اخلاق میشود و مردم روزگارش او را پاک منش و پاک روش نام نهادند.