همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت پاسخ به پرسش هایی پیرامون امام صادق علیه السلام اقدامات بی بدیل امام صادق علیه السلام در اعتبار بخشی به روایات کاربست «روش تحلیل» در دفاع شیخ صدوق از «حدیث ولایت و حدیث منزلت» نقش بانوان شیعه عصر امام صادق (علیه السلام) در بسط جریان تشیع بررسی چگونگی تقابل ائمه با جریان های غالیانه از آغاز تا دوره امام صادق(علیه السلام) بررسی سندی و تحلیل دلالی روایات امام صادق علیه السلام درباره حضرت ابوطالب در کتاب شریف کافی جایگاه آموزه های امام صادق(علیه السلام) در تعالیم اهل بیت
این مقاله با توجه به سیر تطور فعالیت حکومت عباسی، به چگونگی مواجهه عباسیان با امام جواد (علیه السلام) و طرفداران حضرت، به وضعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شیعیان در عصر آن حضرت و چگونگی ارتباط امام با آنان میپردازد.
گزارشات تاریخی و روایی از جمله منابع مهم برای فهم و درک سیره ائمه اطهار (علیم السّلام) به شمار میرود. برخی از امامان شیعه به دلائلی بیشتر در منابع و برخی کمتر مطرح شده اند. گزارشات منابع در دو دسته شیعه و سنّی قابل بررسی است.
نگاهی گذرا به تراث روایی شیعه، حجم قابل توجهی از روایات ناظر بر آیات قرآنی را پیش روی ما مینهد که با هدف بازنمایی باطن ولایی قرآن، دست به تأویل آیات به مقامات ائمه علیهم السلام زدهاند؛ تا جایی که گویی این نوع روایات، به عنوان نمادی برجسته برای مجموعۀ روایات تفسیری شیعه درآمدهاند.
از آثار مهدوی فضل بن شاذان، به جز اشاراتی که کتب فهارس به عنوان آنها داشتهاند، روایاتی نیز در آثار متأخر از او به دست ما رسیده است.
معرفت و شناخت فرستادگان الاهی و جانشینان آنها از مهمترین مسائل ادیان الاهی است. این مسئله از معرکه آرای اندیشمندان اسلامی نیز به دور نبوده و در تاریخ تفکر اسلامی همواره به آن توجه شده است.
ام البنین (س) مادر حضرت عباس (ع) ، یکی از مادران برجسته تاریخ است که زندگی او مالامال از عشق به ولایت و امامت بوده ، این بانوی با فضیلت، و آگاه به زمان خویش از جمله کسانی بود که از حریم حسینی دفاع می کرد و مجلس عزای شهید کربلا را برپا می داشت.
پژوهش حاضر چگونگی و چرایی رفتار خلفای عباسی در مواجهه با شیعیان امامیه را میکاود و به این پرسش اساسی پاسخ میدهد که رفتار خلفا با شیعیان امامیه در مقطع تاریخی ۲۳۲-۳۲۹ ه.ق. چگونه بوده و رفتار آنها بر چه عوامل و دلایلی استوار بوده است.
معجزه، همانگونه که صدق مدّعی نبوت را اثبات میکند، صدق مدّعی امامت را نیز اثبات میکند و به نبوت اختصاص ندارد. معمولاً متکلمان امامیه، معجزه را یکی از راههای شناخت امام دانسته و توانایی بر انجام معجزه را از صفات لازم امام شمردهاند.
در قرآن کریم میخوانیم: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَ دِینِ الحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ»؛[1] او کسى است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آنرا بر همه آیینها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند!
نویسنده کتاب صحیح بخاری در کتاب خود درباره برخورد حضرت فاطمه( با ابوبکر، درباره حقوقش پنج روایت را آورده است که با بررسی دقیق این روایات، میتوان علل و انگیزه اعتراض آن حضرت( را علیه ابوبکر به دست آورد.