دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت کیفیت نزول قرآن و رهیافت های گوناگون آن نظریۀ پیوستگی یا گسستگی نزول سوره های قرآن کریم «شبهای قدر» را قدر بدانیم ارتباط معراج رسول الله (ص) با ولایت امیرمؤمنان علی (ع) براساس دلالت سیاق آیات اولیه سوره نجم بررسی فضایل علوی(ع) در معراج پیامبر اکرم(ص) در منابع اهل سنت چه فضائلی دربارۀ علی(ع) از زبان عایشه نقل شده است؟ رفتارشناسی سیاسی تطبیقی عایشه زوجه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در دوره خلافت امیرمؤمنان علی علیه السلام بر پایه نامه ها امامت امام حسن مجتبی علیه السلام از منظر روایات
آری این سنّت خدای حکیم است که هر یک از برگزیدگان خویش را، به گونه ای خاص تکریم و تعظیم می نماید و آنان را به آیت اعجاز، به فضیلتی اختصاص می دهد تا نشانه ای باشد برای شناخت و معرّفی آن هادیان، به مردم.
ولایت و امامت از ضروریات مذهب به شمار میآید و آنچه سبب پذیرش اعمال شده و سعادت را درپی خواهد داشت ایمان است. از آنجا که امامت و ولایت اهل بیت علیهم السلام اصل در ایمان به شمار میرود بنابراین سنجش عملی به مانند حجاب با امری به مانند ولایت امیرمؤمنان علی علیه السلام به طور حتم شایسته نخواهد بود، چراکه فرد با حجاب در صورت قبول نکردن ولایت از دایره ایمان خارج شده و در روز قیامت شرط قبولی اعمال و ورود به بهشت را نخواهد داشت.
در جوامع اسلامی امروزه عدهای در تلاش هستند که رابطه اعتراض گونه امیرمومنان علی علیه السلام در مقابل خلفای سه گانه را برعکس نشان داده و روابط حضرت با آنان را یک نوع رابطه صمیمانه و دوستانه معرفی کنند.
حضرت مهدی، امام زمان عج الله تعالی فرجه در بیان حق و باطل و انتخاب آن، الگوی خودشان را مادرشان قرار داده و پس از روشنگری حق و باطل اختیار را بر عهده خود افراد قرار می دهند که به دنبال سعادت ابدی رفته یا به دنبال شقاوت.
در بیان واقعیت های تاریخی، بویژه شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها هیچ گونه کتمان و سانسوری نباید صورت گیرد همان گونه که مقام معظم رهبری با برگزاری مراسم فاطمیه و با بیان حقایق مسلّم تاریخی از سوی سخنرانان و مادحان در محضر ایشان، دیدگاه خویش را روشن نموده اند که نمونه آن در سخنرانی سال های اخیر، با عنوان «خشم مقدس»و بیان نارضایتی حضرت زهرا از خلفا، دیده می شود
حضرت امالبنین(س) سربازی برای ولایت بودند که در کسوت مادری قرار داشتند، این امر را میتوان از منش و رفتار این حضرت در عصر امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دریافت که همواره مدافع حریم ولایت بود و در بزنگاههای حساس، با بخشش و ایثار ارزشمندترین داراییهایش، دِین خود را به امام زمان خویش ادا کرد.
در مسئلهٔ شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، با توجه به حساسیتی که این مسئله دارد، با این حساسیتها هر دو طرف نسبت به نقل، موارد نقل، موارد استنباط، موارد استنباط از منابع اقدام کردهاند و آن حساسیتها باعث شده است که این ماجرای تاریخی، به یک ماجرای کلامی بسیار پرماجرا و پرجنجال تبدیل بشود.
فضائل و مناقب اهل بیت علیهم السلام توسط بسیاری از علمای بنام اهل سنت مانند شافعی و احمد بن حنبل (از امامان چهارگانه اهل سنت) نیز بیان شده است و صرف سرودن شعر در منقب امیرمومنان علیه السلام اثبات کننده تشیع نیست. مولوی عبارات بسیار بلندتری را در مدح خلفای اهل سنت در مثنوی و دیوان شمس به کار برده و بر عقاید شیعیان در مساله امامت و خلافت نیز طعنه زده که اینها حاکی از گرایشات عمیق فکری و مذهبی اوست.
حضرت فاطمه (س) هنگام هجوم عمر بن خطاب به درِ خانه ایشان، مورد صدمات شدیدی واقع شدند به نحوی که فرزند ایشان سقط شد و بر اثر این صدمات، حضرت حدود 3 یا 6 ماه بعد از دنیا رفتند. فاصله زمانی میان وقوع صدمه با زمان وفات هیچ تأثیری در حکم قتل ایشان ندارد و شهیده بودن حضرت فاطمه (س) انکار ناشدنی است.
به یقین هجوم به خانه حضرت زهرا و شکستن حرمت ایشان و آتش زدن خانه قابل انکار نیست ولی جای این پرسش از بزرگان اهل سنت وجود دارد که با وجود این گزارشها چه توجیهی برای رفتار صحابه بعد پیامبر با اهل بیت پیامبر دارند؟؟