دومین گام در مسیر تحول دانشی تاریخ امامت ۲۳ تیر ۱۴۰۴
نشست هم‌اندیشی سیاست‌گذاری کلان در حوزه تاریخ امامت برگزار شد
اعضای دبیرخانه کنگره بین‌المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین لکهنوی با آیت‌الله شیخ محمد سند(حفظه الله) دیدار کردند
نخستین مرحله مصاحبه علمی جهت پذیرش در مرکز تخصصی امام‌شناسی برگزار شد
ویژه برنامه «کلمه طیبه» برای پاسخ به پرسش‌های محرم و عاشورا برگزار می‌شود
نشست مجازی «روایت صادق» برگزار می‌گردد
پایان سال تحصیلی در مرکز تخصصی امام‌شناسی با برگزاری امتحانات نهایی
محفل بزرگداشت مباهله برگزار شد
نشست‌های هشتم و نهم دهه امامت و ولایت برگزار شد
آرشیو » بایگانی‌های بانک پاسخ به شبهات - صفحه 7 از 10 - بنیاد بین المللی امامت
چرا امام حسین علیه‌السلام از امامت خود برای نجات از مهلکه یزیدیان استفاده نکرد؟
در مقام پاسخ باید گفت که امام حسین علیه‌السلام به دلیل دارا بودن مقام امامت از ولایت گسترده ای برخوردار بود، ولی از این مقام برای نفع شخصی استفاده نمیکرد و روشی که مورد رضای خدا بود را برمی گزید.
آیا مسلمانان صدر اسلام، واقعه غدیر را فراموش کردند؟
ممکن است برایتان این سؤال پدید آید که چه طور می شود مسلمانانی که در ثبت و ضبط قرآن، تلاش بسیار نموده و در ثبت احادیث و فرموده های رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، اینقدر دقت به خرج داده اند، حدیث غدیر را به کلی از یاید برده و در وقت نیاز، به کمک علی بن ابی طالب علیه‌السلام، نشتافتند؛ آیا این مردم همان مجاهدین و پا به رکابان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نبودند؟
آیا از میان علمای اهل سنت، کسی واژه مولی در حدیث غدیر را به اولویت در تصرف، معنا کرده است؟
درست است که حدیث غدیر در میان شیعه و سنی ثابت شده است و میان فریقین متواتر؛ اما بحث اصلی بر روی دلالت حدیث غدیر است. چه آنکه شیعیان این حدیث را بر امامت و وصایت امیرمؤمنان معنا می کنند و اهل سنت، آن را صرف دوستی با حضرت تعبیر می کنند؛ هرچند به آن هم ملتزم نشده و دشمنان علی علیه‌السلام را از اصحاب پیغمبر می خوانند! حال سؤال اینجاست که آیا از علمای اهل سنت هم کسی وجود دارد که قائل به این معنا باشد؟
پیشینه بحث از موعود در قرآن چیست؟
در پاسخ به این پرسش گفته شده: «محدثان و مفسران گرانقدر شیعه از دیرباز به موضوع موعود در قرآن توجه کرده و در کتاب‌های خود به جمع آوری و تبویب آیاتی پرداخته‌اند که در کلمات معصومان: به این موضوع تفسیر با تأویل شده‌اند.
حدیث «اثناعشر» و دیدگاه انحرافی ابن‌تیمیه
با بررسی ها صورت گرفته به این نتیجه رسیدیم که اولاً، حدیث بشارت از حیث سند مورد اتفاق فریقین است؛ ثانیاً، قسمت ابتدایی که گویای آمدن دوازده خلیفه است، مورد قبول و پذیرش همگان است؛ ثالثاً، برخی از افراد معرفی شده توسط ابن تیمیه به عنوان خلفای پیامبر (ص) شأنیت این مقام را ندارند؛ رابعاً، مصادیقی که شیعه به عنوان خلفای راستین پیامبر (ص) مطرح کرده، تامین کننده ی تمامی اهداف حدیث بشارت است؛ خامساً، ایرادات و اشکالات ابن تیمیه مبنی بر نفی خلفای معرفی شده توسط شیعه امامیه، بی اساس و باطل است.
آیا همانطور که وهابیت مدعی شده اند، کسانی که نذر می کنند در صورت اجابت دعایشان، قدمی مثلا مالی برای یکی از اولیاء الهی یا اماکن منتسب به ایشان بردارند، مشرک تلقی خواهند شد؟
علمای وهابیت نذر برای غیرالله را از مصادیق شرک معرفی می کنند از همین رو حکم به مشرک بودن بسیاری از مسلمانان کرده اند. عمده دلیل آنان بر چنین مدعایی، این است که نذر عبادت بوده و لذا کسانی که برای غیرالله نذر می کنند، عبادت من دون الله انجام داده اند پس مشرک محسوب می شوند.
آیا در قرآن آیاتی که بر جریان ازدواج حضرت امام علی(علیه السلام) و حضرت فاطمه(سلام الله علیها) دلالت داشته باشند، وجود دارد؟
در قرآن آیه یا آیاتی که به صورت مستقیم به جریان ازدواج امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) اشاره کرده باشند، وجود ندارد. لکن با عنایت به روایات، آیاتی وجود دارد که به گونه‌ای مرتبط و مناسب با این رویداد است.
تنها «امیرالمؤمنین» تاریخ!
در روزهای گذشته شاهد سخنانی از برخی علمای اهل سنت بوده ایم که مدعی «امیرالمؤمنین» خواندن مولوی عبدالحمید بوده اند. در اینجا این سؤال به وجود می آید که آیا کاربرد این لقب برای افراد مختلف جایز است؟
آیا آیه « إذْ یبَایعونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَه » عدالت تمامی صحابه را ثابت می‌کند؟
رضایت خداوند، شامل تمامی کسانی که در آن روز بیعت کرده‌اند نیز نخواهد شد؛ بلکه تنها شامل کسانی می‌شود که با ایمان قلبی بیعت کرده‌اند؛ زیرا خداوند رضایت خود را مشروط به داشتن ایمان کرده است. چنانچه خداوند در آن آیه رضایت خویش را تنها به گروه مؤمنین اطلاق می‌کند
چرا امام حسین «علیه‌السلام» از امامت خود برای نجات از مهلکه یزیدیان استفاده نکرد؟
یزید در پی آن بود که از امام حسین علیه‌السلام برای استحکام خلافت خود بیعت بگیرد و بیعت امام حسین علیه‌السلام با یزید مستلزم نابودی اسلام بود. امام حسین علیه‌السلام با یزید بیعت نکرد و خود را فدای اسلام کرد و با شهادت خویش، بقا و پیشرفت اسلام را تضمین کرد.
معرفی کتاب «دلائل الصدق»
معرفی ترجمه کتاب دلائل الصدق لنهج الحق
معرفی جلد هفتم و جلد هشتم کتاب دلائل الصدق لنهج الحق
