هر چند که به دلائل امنیتی و علل دیگر، شیعیان بسیاری از وجود فرزند پسری برای امام حسن عسکری(ع) – حتی بعد از شهادت حضرتشان – مطلع نبودند، اما آن حضرت با تدابیر حکیمانهای این موضوع را به اطلاع بزرگانی از شیعیان رساند و در برخی موارد، فرزندشان امام مهدی(عج) را نیز به آنان نشان دادند تا بعدها این خبر در میان شیعیان مطرح شده و حقیقت برایشان آشکار شود. نتیجه این اقدام نیز این بود که در همان سالهای ابتدایی بعد از رحلت امام یازدهم، جز اندکی از شیعیان، تمام آنها وجود چنین فرزندی را به عنوان امام دوازدهم پذیرفتند.
پیامبران با همه علوّ مقام و شأن و عصمتى که دارند؛ مانند دیگران انسانهایى هستند که داراى شهوت و غضب و غرایز و امیال نفسانى بوده و نیازمند راهنمایى و ارشاد الهى میباشند و اگر لحظهاى به خود واگذار شوند، هلاک خواهند شد و براى چنین اشخاص مهمى که رهبرى جامعه را به عهده دارند، یک لحظه غفلت یا ضعف و سستى در کار رسالت، گناهى بزرگ محسوب میشود. لذا چنین تعبیرات شدیدى در مورد آنان بیان شده، کما اینکه هیچگاه مستغنى از دعا و آمرزش و عفو الهى نیستند.
على(ع) صبحدم بیست و یکم رمضان کشته شد. حسن(ع) در خطبهاى در مناقب على(ع) میگفت: «شب نزول قرآن کشته شد، شبى که عیسى را به معراج بردند، شبى که موسى جان باخت». حسن بن على(ع) بر وى نماز گزارد.
از این روایات بر میآید که امام حسن(ع) و حسین(ع) در جنگها کنار امام علی(ع) حضور داشتند و در مواردی هم میجنگیدند.
سفير چهارم امام عصر شيخ جليل ابوالحسن علي بن محمد سَمَري است.
سفير سوم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شيخ جليل ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي است. او در ابتداي امر وكيل ابي جعفر محمد بن عثمان عمروي بود كه بر املاک او نظارت داشت، تا آن كه وصيت با نص به او منتهي شد و هيچ كس در اين امر شک نداشت.
ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعيد عَمْروي بعد از وفات پدرش همان گونه كه امام عسكري (عليه السلام) تصريح نموده بود، به مقام سفارت نايل شد.
سفير اول امام مهدی (عليه السلام)، ابو عمرو عثمان بن سعيد عمروی نام داشت. او به جهت شناخته نشدن به شغل روغن فروشی روی آورد.
یکی از تفاسیری که نسبت به آیه 80 سوره نمل (إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ) ارائه شده است این است که مراد آیه این است که همان طور که مردگان از شنیدن صدا نفعی نمی برند، کفار نیز از شنیدن سخنان پیامبر نفعی نمی برند چنانچه خود الباني از ابن حجر عسقلانی و جمهور علمای تفسیر همین نقل را ذکر می کند
برخی می گویند: «یکی از صفات خداوند شنیدن سخنان و دیدن کردار انسانها بدون وسیله و آلت است و اگر بگوئیم امامان هم از سخنان و کردار انسانها آگاهی دارند لازمهاش این است که با خداوند در آن صفت شریک باشند و این مستلزم شرک است»