پاسخ به شبهات
آیه ارسال چگونه بر ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) دلالت دارد؟
معنای «شمس الشموس» چیست؟ و آیا استفاده از این لقب برای امام رضا(علیه السلام) و یا دیگر امامان، مستند به روایت می‌باشد؟
چرا به حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) لقب معصومه داده‌اند، آیا آن حضرت معصوم بوده است؟
بررسی برخی از روایات ناهیه از عزاداری
پاسخ به شبهات
آیه ارسال چگونه بر ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) دلالت دارد؟
به این ترتیب، صورت استدلال چنین می‌شود که؛ از نظر قرآن - که مورد پذیرش همه مذاهب اسلامى است - پیروزى حق‌طلبان، حتمى و قطعى است. این پیروزى - که وعده الهى است - هنوز محقق نشده و تحقق آن، نیازمند یک رهبر الهى است و آن رهبر را رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) در سخنان خود معرفى نموده است؛ مانند: «یَبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِب»؛[14] یعنی: حکومتش به شرق و غرب عالم خواهد رسید.
معنای «شمس الشموس» چیست؟ و آیا استفاده از این لقب برای امام رضا(علیه السلام) و یا دیگر امامان، مستند به روایت می‌باشد؟
آنچه امروزه مشهور است، آن است که این لقب را برای توصیف امام رضا(علیه السلام) به کار می‌برند، اما این لقب در بحار الانوار در «باب زیارة الإمام المستتر عن الأبصار الحاضر فی قلوب الأخیار المنتظر فی اللیل و النهار الحجة بن الحسن»، در زیارتی برای توصیف امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) نیز به کار رفته است: «... السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَمْسَ الشُّمُوسِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مَهْدِیَّ الْأَرْضِ وَ مُبِیِّنَ عَیْنِ الْفَرْضِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَان...».
چرا به حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) لقب معصومه داده‌اند، آیا آن حضرت معصوم بوده است؟
لازم به ذکر است که عصمت امر نسبی و مشکک است. با توجه به روایاتی که در شأن و منزلت حضرت معصومه وارد شده است، [5] می توان مرتبه ای از عصمت – نه در حد ائمه- برای ایشان قائل شد. این مسئله در حق چنین بانویی بعید به نظر نمی رسد؛ چرا که این حد از عصمت به معنای دوری از گناه در زندگی عالمان بزرگ نیز فراوان مشاهده می شود.
بررسی برخی از روایات ناهیه از عزاداری
علاوه بر روایاتی که ناهی از عزاداری و نوحه سرایی می باشند، روایات فراوانی نیز در مشروعیت این مسائل وارد شده است. بر همین اساس باید راه جمعی بین این 2 دسته از روایات متعارض، بدست آورد. بهترین راه جمعی که فقهای شیعه ارائه فرموده اند این است که اگر عزاداری، نوحه خوانی، واویلاکردن، زدن به سر و صورت، با امری حرام، همراه شود و یا خود منتهی به فعل حرامی (نظیر ضرر قابل توجهی به بدن) شود، قطعا حرام خواهد بود ولی اگر چنین نباشد، نه تنها جایز است بلکه از باب مقدمه مستحب، (که منجر به انتشار فضایل و دفع رذایل می شود) مستحب خواهد بود.
پاسخ به شبهات
پاسخ به شبهات
