صحیفه سجادیه را میتوان قرآنِ تفسیرشده، و سنت نبویِ بازخوانیشده دانست؛ مدرسهای از دین ناب که در قالب دعا و با بیانی هنرمندانه، مخاطب را جذب و تربیت میکرد. صحیفه بیش از ۵۰ دعا دارد که در نگاه اول رنگ و بوی معنوی و عبادی دارد، اما درون آنها مفاهیم کلیدی توحید، نبوت، امامت، تحلیلهای اجتماعی و سیاسی، خطوط کلی اخلاق اسلامی، مسئولیتهای اجتماعی و انسانی، ساختار ارتباط انسان با خدا و جامعه گنجانده شده است.
در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی به بررسی ویژگیهای امامت با تأکید بر دعای 47 صحیفه سجادیه پرداخته شده و یافتههای پژوهشی حاکی از این است که حضرت در قالب دعا والاترین آموزههای شیعه از جمله جایگاه و ویژگیهای امامت را تبیین کردهاند.
پژوهش حاضر، آموزه امامت را در صحیفه سجادیه بر اساس درونمایههای قرآنی موجود در عبارتهای امام سجاد علیه السلام مورد واکاوی قرار میدهد.