در روایات اسلامی، هویت و شخصیت مهدوی موعود (عج) که از باورهای مسلم نزد عموم مذاهب اسلامی است؛ دقیق و روشن بیان شده است. او مردی است از عترت و اهل بیت پیامبر اکرم (ص)، همنام با آن حضرت، علوی، فاطمی و حسینی و نام پدر گرامی اش، «حسن» است.
باتوجه به متفاوت بودن روش ها در مکتب های حدیثی، بررسی روش هرکدام از سه مکتب حدیثی قم، بغداد و اصفهان می تواند ما را به مجموعه اندیشه هایی که در مبانی اخذ و نقل حدیثی، دیدگاهی همسو یا متفاوت دارند، آشنا سازد.
مجموعه این روایات نشانگر آن است که حضرت مهدی(عج) به «ذی طوی» رفت و آمد داشته و در آستانه ظهور، در این منطقه حضور مییابد که شاید حضور ابتداییشان مخفیانه بوده و سپس با گردهم آمدن یارانش به سمت مسجد الحرام روانه خواهند شد. البته تمام اینها بدان معنا نیست که آنحضرت، اکنون نیز در آن منطقه حضور دائمی داشته و مخفیگاه ایشان نیز تنها در آنجا باشند.
درباره سن رسول خدا(ص)در هنگام ازدواج عموما گفتهاند:آنحضرت در آن هنگام بیست و پنج سال از عمرشریفش گذشته بود. ولی درباره سن خدیجه علیها السلام اختلافی در روایات دیده می شود که مشهور در آنها نیز آن است که خدیجه در آن هنگام چهل سال داشت.
«افضل آنها سیده جلیله معظمه فاطمه بن امام موسی(ع) معروفه به حضرت معصومه(س) است که مزار شریفش در بلده طیّبه قم است که دارای قبّه عالیه و ضریح و صحنهای متعدد و خدمه بسیار و موقوفات است و روشنی چشم اهل قم و ملاذ و معاذ عامّه خلق است...».
این پژوهش در پی آن است که با ترسیم شرایط سیاسی واجتماعی حیات ایشان، به عنوان عوامل مهم و اثرگذار در مضمون احادیث و چگونگی نشر آنها، شیوه های نقل و نشر حدیث و نقش اصحاب و شاگردان آن حضرت در حفظ و نقل حدیث را وا نماید و مدارس حدیثی را که در زمان ایشان رونق گرفت، معرّفی کند و آثاری را که به این حضرت نسبت داده اند، بررسی نماید.
کتاب تبرك الصحابة بآثار رسول الله- از آثار مهمی است که در پاسخ به «نقد تبرک» نگاشته شده و در آن به ذکر تبرکجوییهایی میپردازد که در صدر اسلام انجام شده است.
بررسی این مشکلات و نحوه مبارزه و برخورد امام رضا(ع) با واقفیان و افکار و گفتار و اعمال آنان، موضوع نوشتار حاضر است و مسلّماً با توجه به الگو بودن نقش امامان برای شیعیان امامیه، شناخت سیره آنها درباره چگونگی برخورد با گروه های مختلف، اهمیت خاصی می یابد و همین امر، ضرورت پژوهش هایی چنین را آشکارتر می نماید.
بر اساس برخى روایات و احادیث اسلامى، گروهى از مردم جزو «ابدال» هستند؛ یعنى آنهایى که هرگز زمین از وجود پربرکتشان خالى نمىماند.
یکی از مباحث مهم این کتاب، بحث مهم عالم ذر است که علامه امینی مبتنی بر آیه ۱۷۲ سوره اعراف و حدود صد و پنجاه حدیث معتبر و مباحث تفسیری ارزشمند، به بررسی و نقد دیدگاههای تفسیری مفسران قدیم و جدید مانند سید مرتضی و شیخ مفید و طبرسی پرداخته است.