آغاز پذیرش رسمی دوره تخصصی سطح سه امامت در استان کرمانشاه دیدار نماینده مرکز پژوهشهای عتبه علویه، شيخ سمير الخفاجي با مدیران بنیاد بین المللی امامت هفتمین نشست احیاگران فرهنگ امامت برگزار میگردد انتشار بیش از یکصد جلد از آثار مدرسه کلامی – فقهی لکهنو و تدوین۱۲۰ پایان نامه با موضوع امامت آغاز شد سلسله نشستهای علمی «امامت و ولایت اهلبیت» از منظر مذاهب اسلامی(روز اول) برگزار شد نشست علمی«ضرورت تبیین اندیشههای سلفیگری ایرانی» برگزار شد حقایق امامت را به مردم بگویید که حق جویان هیچ گاه از حق رویگردان نخواهند بود پیش همایش کنگره بین المللی علامه میرحامد حسین در لبنان برگزار می شود کل نظام جمهوری اسلامی ایران اعم از حوزه ها، دانشگاه ها و آموزش و پرورش، به تلاش علمی و آموزشی و پژوهشی و فرهنگی بنیاد بین المللی امامت نیاز جدی و مبرم دارند. همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت نقش حضرت زینب (سلام الله علیها) در مدیریت بحران سیاسی مذهبی دوران اسارت تبیین اعلام جغرافیایی مسیر کاروان حسینی با تأکید بر کتاب ارشاد شیخ مفید(ره) برگزاری وبینار با موضوع گسترش و توسعه اندیشههای مهدوی سند تاریخی نویافته از ماجرای شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها رقیه بنت الحسین در انساب و تاریخ معرفت فطری و معرفت عقلی در اندیشه سید بن طاووس نقش سید بن طاووس (م۶۶۴ق) در رشد فرهنگی و اجتماعی شیعیان اندیشههای حدیثی سید بن طاووس
بارگاه با عظمت کریمه اهل بیت، حضرت معصومه سلاماللهعلیها واقع در شهر قم است که سالانه زائران زیادی به زیارت آن حضرت شرفیاب شده و در مقابل حریم با عظمت این بانوی جلیلالقدر سر تعظیم فرود میآورند.
کاظم مرادخانی درسال 1323ش، در خانواده ای دینی در تهران چشم به جهان گشود. وی پس از سپری کردن ایام کودکی، وارد مدارس دینی شد و عزم خود را در مطالعه ی آثار دینی جزم نمود. او دارای استعداد و حافظه ای قوی بود که بیشترِ اوقات خود را صرف قرآن و حدیث و کتبی مانند، کافیِ کلینی، توحیدِ صدوق و بحارالانوارِ مجلسی نمود. هنوز از حیات علمی مرادخانی چهل و یک بهار نگذشته بود که دچار بیماری شد و نهایتاً در سال 1363ش، دار فانی را وداع گفت. اثرِ گرانسنگِ او کتاب شفاعت و توسلِ است که در نوزده جلد و به صورت دست نویس (با خط نستعلیق تحریری)، به رشته تحریر درآمده و وقف کتابخانه آستان قدس رضوی گردیده است اما متاسفانه تا کنون به چاپ نرسیده است.
پژوهش حاضر در صدد تبیین فضیلت زیارت امام رضا در منابع اهل سنت و تبیین گزارشها و نصوص تاریخی، بر سیره مستمره علمای اهل سنت و پیروان آنان و نیز نقد تفکرات و باورهای وهابیت در مسئله زیارت و توسل، بر اساس منابع معتبر و درجه اول اهل سنت است که نتیجه آن اتحاد بیشازپیش مسلمین خواهد شد.
پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با هدف تبیین اختلاف اهل سنت و وهابیان در مسئله توسل و دفاع از اصالت دینی و قرآنی آن با استفاده از آراء و مستندات اندیشمندان اهل سنت به نگارش در آمده است . وهابیان که خود را منتسب به اهل سنت می دانند به پیروی از ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب انواعی از توسل مانند توسل به اموات اولیا وصالحان و توسل به ذوات گرانقدر را انکار نموده و دیگر مسلمانان را متهم به شرک میکنند.
آیا با ویژگی هایی که برای مشرکان بیان شده است، می توان گفت مسلمانانی که هیچ یک از آن ویژگی ها در آنان وجود ندارد، از مشرکان بدترند؟ گویا محمد بن عبدالوهاب به آیات قرآن توجه نکرده است و تنها با دیدن یک یا دو آیه که در گفتارش به آن استناد کرده، به داوری پرداخته است. این در حالی است که باید تمام آیات مربوط به مشرکان را دید؛ زیرا آیات قرآن، یکدیگر را تفسیر می کند. «القرآن یفسرّ بعضه بعضاً»
امید آن است که حقجویان و بصیرت طلبان با مطالعه این کتاب و کتابهایی از این قبیل، بر توانایی علمی خویش در مقابله با شبهات و اعتلا بخشیدن به مقام والای فرقة حقۀ شیعه بپردازند؛ زیرا پیروان ابنتیمیه هر لحظه بر تلاش خویش میافزایند و هر قدم عقبنشینی علما و فضلای شیعه به مثابه یک قدم پیشروی آنان است. به امید روزی که پرچم ولایت امیرالمؤمنین علی7بر بلندای زمین خاکی بر افراشته گردد.
شاید در اینجا وهابیان، که ظاهرگرا هستند، به این نکته اشکال کنند که اولیای الهی تا زمانی که زندهاند میتوانند کاری انجام دهند، ولی وقتی مردند دیگر کاری از دستشان برنمیآید. در پاسخ آنها باید گفت تمام مسلمانان بر این نکته اتفاق نظر دارند که اعمال خارقالعاده و کراماتی که از پیامبران و اولیای الهی سر میزند به سبب وجود جسم و از طریق جسم آنها نیست، بلکه ناشی از قدرت روحی و مقامی است که نزد خداوند دارند. پس زندهبودن یا مردهبودن آنها دخالتی در قدرت الهیشان، ندارد.
نوشتن نام میت روی قبر برای شناسایی او از نظر شرعی جایز است. همچنین جایز است که روی قبر علامتی با سنگ یا چوب یا گل و امثال آن گذاشته شود؛ زیرا...