انتشار بیش از یکصد جلد از آثار مدرسه کلامی – فقهی لکهنو و تدوین۱۲۰ پایان نامه با موضوع امامت آغاز شد
سلسله نشستهای علمی «امامت و ولایت اهلبیت» از منظر مذاهب اسلامی(روز اول) برگزار شد
نشستهای علمی دهه امامت و ولایت برگزار میگردد
نشست علمی«ضرورت تبیین اندیشههای سلفیگری ایرانی» برگزار شد
حقایق امامت را به مردم بگویید که حق جویان هیچ گاه از حق رویگردان نخواهند بود
پیش همایش کنگره بین المللی علامه میرحامد حسین در لبنان برگزار می شود
کل نظام جمهوری اسلامی ایران اعم از حوزه ها، دانشگاه ها و آموزش و پرورش، به تلاش علمی و آموزشی و پژوهشی و فرهنگی بنیاد بین المللی امامت نیاز جدی و مبرم دارند.
همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار
دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت
تحلیل شخصیت ایمانی حضرت عباس(علیه السلام) بر اساس زیارتنامه ایشان
بررسی تاریخی حضور و شهادت حضرت علی اکبر(علیه السلام) در مقتل های عاشورا
بازتاب شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام) در تاریخ نگاری عاشورا
عاشورا روز عید یا عزا؟
پژوهشی در چگونگی شهادت حضرت قاسم (علیه السلام)
عبدالله بن حسن بن علی
حضرت عبدالله بن حسن، بزرگمردی کوچک
ناحیه مقدسه؛ خیلی دور خیلی نزدیک
رفتار حضرت مهدی بر طبق سیره رسول خدا (صلی الله علیه و آله): در فهمِ روایات، نمی توان به صورت گزینشی عمل نمود بلکه باید مجموع روایات را در نظر گرفت. محتوای بسیاری از روایات قرینه بر صلح آمیز بودن قیام مهدوی است از جمله محتوای روایاتی که حضرت مهدی (عجّلاللهفرجهالشریف)، از نظر اخلاق، سیرت و صورت شبیهترین فرد نسبت به رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) است؛ همان گونه که آن حضرت «رحمة للعالمین» و مظهر رحمت الاهی است، حضرت مهدی (علیهالسّلام) نیز این ویژگی ها و اوصاف را دارد.
تفحص در باب احادیث مربوط به حضرت مهدی علیه السلام، در کتب عامه و نیز امامیه، واژه ای مشترک برای بیان ظهور حضرت مهدی علیه السلام به دست می دهد که از جهت مفهوم دینی، بسیار حائز اهمیت است. تعبیر بعثت که برای حضرت مهدی علیه السلام در بسیاری از احادیث نبوی در این راستا به کار رفته، دقیقا همان تعبیری است که در میان انسان ها، تنها برای فرستادگان الهی و نقبای ایشان به کار رفته است.
به این ترتیب، صورت استدلال چنین میشود که؛ از نظر قرآن - که مورد پذیرش همه مذاهب اسلامى است - پیروزى حقطلبان، حتمى و قطعى است. این پیروزى - که وعده الهى است - هنوز محقق نشده و تحقق آن، نیازمند یک رهبر الهى است و آن رهبر را رسول اکرم(ص) در سخنان خود معرفى نموده است؛ مانند: «یَبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِب»؛[14] یعنی: حکومتش به شرق و غرب عالم خواهد رسید.
این نوشتار، در گام اول به بررسی سابقه فکری ریچاردسون و زمینه های طرح و تقویت نظریه وی پرداخته و استنادات او به منابع دینی مسیحیت و اسلام و نیز ادعاهای او را بررسی و ارزیابی کرده است. طرح اشکالات روشی و محتوایی سخنان ریچاردسون، ذکر وجوه مثبت و منفی تحقیقات او و نیز راستی-آزمایی و نقد درون دینی و برون دینی آرای وی، به ویژه نظریه ضدمسیح اسلامی، از دیگر مباحث طرح شده در این مقاله است. روش تحقیقی این نوشتار، کتابخانه ای ـ نرم افزاری بوده و با نگاه توصیفی ـ تحلیلی نگاشته شده است.
قرآن، منبع اصلی همه معارف و قوانین اسلامی است و در حقیقت، به منزله قانون اساسی همه قوانین اسلامی است. همان گونه که در قانون اساسی هر کشور، اصول و اهداف و مسؤولیتهای ارگانها و نهادها به صورت کلی و بدون شرح و توضیح کامل ثبت شده و شرح و تبیین آن به عهده قانونهای عادی است، در قرآن نیز برخی از معارف اسلامی به صورت کلی و مجمل بیان شده و تفسیر و توضیح آن برعهده پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نهاده شده است. در مورد مهدویت نیز چنین است.
بسیاری از روایات منابع دست اول شیعه و برخی روایات اهل سنت، به سنّ ظاهری حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور، اشاره کرده و حضرت را در 30، 32، 40 و کمتر از 40 سال دانسته؛ یا در مورد آن حضرت، تعابیر متفاوتی همچون غلام (کودک)، شابّ (جوان)، شابّ حدث (جوان در ابتدای جوانی)، شابّ موفق (جوان کامل)، فتی (مرد کامل) وارد شده است.
به این ترتیب، صورت استدلال چنین میشود که؛ از نظر قرآن - که مورد پذیرش همه مذاهب اسلامى است - پیروزى حقطلبان، حتمى و قطعى است. این پیروزى - که وعده الهى است - هنوز محقق نشده و تحقق آن، نیازمند یک رهبر الهى است و آن رهبر را رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) در سخنان خود معرفى نموده است؛ مانند: «یَبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِب»؛[14] یعنی: حکومتش به شرق و غرب عالم خواهد رسید.
به این مهم خواهیم پرداخت که افزون بر تشتت آرای این دولتها نسبت به پدیده مهدویت، انگیزه این حکومتها نیز به طور عمده فرای مذهب بوده و باورمندی آنان به پدیده منجی بسیار کم رنگ بوده است.