منبعشناسی تاریخ اسلام و تشیع یکی از موضوعات مورد توجه مستشرقان است. با این حال برخی از مستشرقان با بیتوجهی به این کار، با استناد و بزرگنمایی گزارشهای دروغپردازانی چون سیف بن عمر، تصویری ساختگی و غیر واقعی از تشیع ارائه کردهاند. سؤال اصلی پژوهش این است که گزارشهای سیف بن عمر تمیمی در شیعهشناسی غربیها چه جایگاهی دارد؟