اجماع شیعه بر این است که برای دریافت معارف الهی، تمسک به کتاب و عترت ضروری است و رهاکردن هرکدام از این دو ثقل، گمراهی و ضلالت در پیش دارد؛ لکن آنچه باعث اختلاف میان علمای شیعه و سنی شده، کیفیت مراجعه به قرآن کریم و چگونگی برداشت مفاهیمی است که برای ما حجیت دارند. «تفسیر» و «تبیین آیات الهی»، نقش اصلی را در این برداشت دارند.