شیخ کلینی که در دوران غیبت صغرا میزیسته است، بهسبب نوع نگاهش به امامت و در مواجهه با رخداد غیبت، برخوردی عادی و همراه با آرامش از خود بروز میدهد که آن، هم در تالیف کتاب کافی بازتاب یافته است و هم در عدم مراجعۀ کلینی به نواب امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف.
این گفتار به نقد و بررسی قسمتهایی از بخش دوم و سوم کتاب «مکتب در فرآیند تکامل» نوشته دکتر سیّد حسین مدرّسی طباطبایی میپردازد. محورهای اصلی بحث چنین است:نقدهایی بر نوع برداشت نویسنده کتاب از نصوص روایی و تاریخی، استناد به پارهای از رویدادهای جزئی و تعمیم آن به عنوان نظریّه اکثر جامعه شیعی، کتاب کافی و اعتبار احادیث آن، ویژگیهای امامان معصوم (ع) بهویژه، نصّ بر امامت آن بزرگواران، تردیدهایی که پس از رحلت برخی امامان (ع) رخ داد.