مخالفت با روش تفکر معتزلی در برابر مطلق روشهای عقلی و نیز نفی استدلالهای پیچیده عقلی در برابر قواعد بسیط عقلی، ازجمله توجیهاتی است که در جمع بین دو رویکرد سید بن طاووس قابل عرضه است.
یافتههای این پژوهش نشان میدهد که سید بن طاووس با تدوین و نشر کتاب در موضوعات مختلف، رواج دادن مقتل و منقبت خوانیِ اهل بیت، بر پا کردن مجالس مناظره با پیروان سایر فِرَق اسلامی، ترویج اندیشه مهدویت و نزدیکی ظهور منجی، همکاری با ایلخان مغول در چارچوب یک نظریه سیاسی دینی و سرانجام تدوین ادعیه و رواج دادن فرهنگ دعا، در رشد فرهنگی و اجتماعی شیعیان در این دوره نقش داشته است.
در این مقاله با جست و جویی تقریباً کامل در آثار حدیثی او مهمترین اندیشههای وی، همچون نحوه تعامل او با حدیث عقل گرایی، اخباری گری مباحث فقه الحدیثی، مباحث رجالي طرق نقل حديث تأویل در روایات .... بررسی گردیده است و سعی شده که برای هر موضوعی نمونههایی نیز ذکر شود تا خواننده مباحث یاد شده را در آثار وی مشاهده کند.
در این مقاله، بخشهای مهمی از زندگی سید به ویژه تعامل علمی او با عالمان بزرگ اهل سنت روشن خواهد شد، اما مهم تر از آن، اندیشه های منحصر به فرد مرحوم «ابن طاووس» است.