«امام» در منظر امام صادق(ع) کسی است که حجت خدا بر بندگان بوده، مرجعیت دینی، علمی، اخلاقی و سیاسی را بر عهده دارد و واسطة فیض میان خدا و بندگان بوده، منصوب از جانب خدا، معصوم و دارای علم خدادادی است.
خلقت چهارده معصوم متفاوت از خلقت دیگر انسانها است.[1] این بزرگواران در خلقت نوری،[2] اولین مخلوقات خدا به شمار میروند بهگونهای که دیگر موجودات عالم، از نور وجودی آنان آفریده شدهاند.[3] بنابراین، برخی از مسائل مربوط به این نفوس مقدس، با دیگر انسانها متفاوت است.
چکیده: امامت به معنایی که شیعه بدان معتقد است، اساسی ترین باوری است که موجب امتیاز شیعة امامیه از دیگر فرق اسلامی شده است. امامت به لحاظ عقلی و نقلی محل بحث و بررسی عالمان شیعی بوده است. آنچه در این نوشتار می آید، رویکرد نقلی و تاریخی به اصل امامت، با استفاده از […]