و أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَريءٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ وَ رَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَ بَشِّرِ الَّذينَ كَفَرُوا بِعَذابٍ أَليمٍ ﴿توبه/۳﴾
در لغتنامه دهخدا، مداخل چشمگیری به امامت و مسائل مرتبط با آن، اختصاص یافته است. پژوهش های نوین اما نشان داده که دهخدا، مداخل مربوط به امامت و اعتقادات شیعی را به درستی و به طور کامل و دقیق تبیین نکرده است. وی به لحاظ روشی به خطا رفته و داده های محتوایِ مداخل را از منابع اهل تسنن برگرفته است...