با بررسی نقلیات مورخان مشهور (ابن‌سعد در الطبقات الکبری، بلاذری در انساب الاشراف، یعقوبی در تاریخ یعقوبی، طبری در تاریخ الرسل و الملوک و مسعودی در مروج الذهب)، می‌توان به گزینشی بودن گزارش ایشان از حیات ائمه(ع) و تلاشی که برای تأثیر بر ذهنیت مخاطبان انجام‌گرفته، رسید.
فضائل ائمه(ع) نیز از این رویکرد مستثنا نیست.
در این مقاله به بررسی چگونگی انعکاس فضائل ائمه(ع) و اینکه این امر چگونه قابل‌تحلیل است؟
و نیز ترکیب گزارش مورخان از فضائل ایشان چیست؟
و همچنین رویکرد هر منبع جهت القاء ذهنیت خاص نسبت فضائل ائمه(ع) به چه شکل است؟ می‌پردازیم.
نکته مشترک تمام منابع منتخب انحصار بیان فضائل ائمه(ع)، به امامان نخستین(ع) و عدم توجه به سایر امامان(ع) است. گویا فضیلت رابطه ناپیدایی با قرابت زمانی به رسول خدا(ص) دارد و هرچه فاصله بیشتر می‌شود، فضائل ائمه(ع) هم کمرنگ‌تر می‌شود. هر یک از این پنج منبع رویکرد متفاوتی در گزارش فضائل ایشان در پیش‌گرفته‌اند.
برای دریافت نسخه PDF این مقاله، اینجا کلیک نمایید.
ثبت دیدگاه