روز یازدهم /جزء یازدهم
قلْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿یونس:۳۵﴾
ترجمه:
بگو: آیا از معبودان شما کسی هست که به سوی حق هدایت کند؟ بگو: فقط خداست که به سوی حق هدایت می کند؛ پس آیا کسی که به سوی حق هدایت می کند، برای پیروی شدن شایسته تر است یا کسی که هدایت نمی یابد مگر آنکه هدایتش کنند؟ شما را چه شده؟ چگونه [بدون بصیرت و دانش] داوری می کنید؟
در روزگار پيامبر صلى‌اللَّه‌عليه‌و‌آله بين طايفهاى خصومت و اختلاف پيش آمد؛ آن جماعت به حضور مصطفى صلى‌اللَّه‌عليه‌و‌آله رسيدند تا بين آنان حكم كند.
پيامبر صلى‌اللَّه‌عليه‌و‌آله به شخصی از اصحابش امر فرمود تا قضاوت كند. چون او حكم كرد، آن طايفه تسليم حکم او نشدند.
سپس پيامبرصلى‌اللَّه‌عليه‌و‌آله به على عليه السّلام فرمان داد تا بين آن جماعت به عدل حكم كند و اختلاف را خاتمه دهد. چون اميرالمؤمنين على عليه‌السّلام حكم به انصاف صادر فرمود، همگان از قضاوت او راضى شدند.
بعضى از منافقين به متخاصمين گفتند: “شما چه قوم بدى هستيد! فلان كس حكم كرد راضى نشديد؛ امّا به قضاوت على عليه‌السّلام تن داديد و تسليم شديد.”
خداى عزّ و جل (براى كوبيدن منافقين و حقانيت على عليه‌السّلام در قضاوت)، آيه ﴿أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ …﴾ را نازل فرمود.
به همين سبب است كه على عليه‌السّلام قضاوتش هميشه مطابق واقع است بدون اين كه تعليمى در قضاوت ديده باشد.¹
ا—————————
➊ شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج۱، ص۳۴۸
ثبت دیدگاه