شیعیان در اقامه عزای سید الشهداء علیه السلام از ابتدای محرّم الحرام، از دستورات و سیره عملی امامان خود پیروی نموده ،و آن را وسیلهای برای ابراز محبت و ارادت خود به اهل بیت علیهم السلام می دانند.
برای اثبات «عصمت امامان» شیعیان دلایل عقلی و نقلی (قرآنی و روایی) محکم و استوار بسیاری بیان نمودهاند که به هیچ عنوان نمی توان «عصمت امامان» را زیر سؤال برد.
نگارنده در این گفتار، روش شناسی امینی در پاسخ گویی به ابن تیمیه را بررسی میکند و در چند عنوان میآورد: بررسی صوری و نقد محتوایی.
از دیگر مناسبت های سرورانگیز این ماه در روز 24 ذی الحجه واقع شده است و مربوط به ماجرای خاتمبخشی امیرالمؤمنین علیه السلام در سال نهم هجری است.در این روز، آیه ولایت نازل شده و مانند حدیث غدیر، واژه «ولی» و منصب «ولایت» برای امیرالمؤمنین علیه السلام به کار رفته است.
خدای متعال در این سوره از اهل بیت علیهم السلام بسیار تجلیل و تعریف نموده و از آنان با عنوان ابرار، یعنی خوبان خدا و عباد الله، یعنی بندگان خالص خدا یاد کرده است و مخالفین ایشان را کافر نامیده و از کار با اخلاص و پرزحمت ایشان بسیار تمجید نموده و همه نعمت های بهشتی و مقامات رفیع آن را به اهل بیت وعده داده است.
مفسران شیعی، با استناد به مبانی کلامی، استدلالهای عقلی و نیز با تکیه بر روایات و سبب نزول آیه بر این باورند که کوچک ترین تردیدی در تطبیق انفسنا بر امام علی (ع) وجود ندارد. این مقاله با دسته بندی مواجهه آلوسی در برابر روایات اهل بیت، موضع این مفسر را در آیه مباهله بررسی کرده است.
در این آیه به اعتراف مفسّران شیعه و سنی، خداوند امام حسن و امام حسین را فرزندان پیامبر معرفی کرده و امیرالمؤمنین را نفس نفیس و جان پاک شریف پیامبر اکرم معرفی فرموده است
منافقین تصمیم گرفتند پیامبر خدا را قبل از رسیدن به مدینه به قتل برسانند تا به خیال خود امامت و خلافت را از مسیر خود منحرف سازند.
در گزارش حدیث بساط وارد شده است که پس از برگشت امیر المومنین و بعض اصحاب از سفر آسمانی به سوی اصحاب کهف آیه اولوالامر نازل شد و این اتفاق در روز ۲۱ ذی الحجة الحرام بوده است.
عید غدیر روزی است که رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله که در امتداد رسالت انبیای پیشین است، کامل شده و دین خدا و نعمت دستیابی به هدایت برای بشریت تمام گردیده است.