این نوشتار به روش توصیفی - تحلیلی مکاتبه های ساکنان ایران را با امام عسکری بر پایه زیستگاه جغرافیایی آنان بررسی کرده و تلاش داشته است، سهم هر منطقه را به لحاظ ،راوی روایت و مسائل درون منطقه ای مشخص کند تا بتوان نقش مناطق را در قیاس با یکدیگر مطالعه کرد.
عثمان بن سعید یکی از اجزای اصلی نهاد وکالت بود که در دوران زندگی امام عسکری و ابتدایی غیبت صغری به عنوان وکیل درجه یک امامیه طرح شد. وی در دوران امام عسکری یا به عنوان توانست بسیاری از مهمات این دوران از جمله امور مالی را به فرمان امام به انجام برساند.
یافتههای تحقیق در زندگی و کلمات امام عسکری نشان میدهد دغدغه اصلی آن حضرت، رفع خطر از جان امام مهدی و شیعیان و حفظ باورهای مهدوی در عصر پرتلاطم آغاز غیبت بوده است.
این مقاله بر آن است تا جایگاه روایی آن حضرت عبدالعظیم حسنی را از جهات مختلف به خوانندگان بنمایاند و محتوای روایات آن حضرت عبدالعظیم حسنی را به اجمال بررسی کند.
در اين نوشتار كوتاه رواياتي از حضرت عبدالعظيم حسني (عليهالسلام) نقل شده است كه در آن به مهدويت و مسائل مربوط به آن اشاره شده است.
بر اساس یافته های این پژوهش رسول خدا در برخورد با منافقان بیشترین مقدار تساهل و تسامح را از خود نشان داد و تا آنجا که ممکن بود از مجازات آنها صرف نظر کرد.
نویسنده این مقاله سعی نموده تا با استناد به آیات قرآن کریم و روایات، شیوه گفت وگوهای امام صادق(ع) در باب مهدویت را به عنوان اسوه و الگوی جبهه حقیقت تبیین نموده است به این امید که پیروان مکتب جعفری را در راه روشنگری و گسترش معارف بلند این مکتب و پاسخگویی به شبهات مفید باشد.
این نوشتار با محور قرار دادن روایت ابن ابی یعفور از امام صادق علیه السلام به بررسی جایگاه و میزان همراهی اعراب با قیام مهدوی می پردازد.
مقاله حاضر به روش توصیفی _ تحلیلی، به مقایسه دیدگاه طبری از مفسران اهل سنت با طبرسی از مفسران شیعه در مورد عصمت پیامبر خاتم(ص) ذیل آیات 105 و 106 سوره نساء، آیه 49 سوره مائده، آیه 43 سوره توبه، آیه 52 سوره حج، آیه 37 سوره احزاب و آیه 2 سوره فتح پرداخته است.
اثر« گفتمان امامت الگویی معرفتی در تقریب و وحدت» تمام پیچیدگیها و متغیرهای عرصه وحدت و تقریب را سنجیده و با نگاهی جامع در اطراف و اهدافِ تقریب و وحدت، ابعاد گوناگون آن را در سیاست و فرهنگ و معرفت مشخص نموده است، و کوشیده است تا با ایجاد گفتمانی در محل اختلاف، همراه با روشنگری و کشف حقایق، سوء تفاهمهای مذهبی را برطرف کند، و با فراخوانیِ شیعه و سنی به مشترکات معرفتی، اختلافات را در ریشه بخشکاند.