ابن قیّم جوزی به خود این اجازه را داده است که به حذف نام امام علی(علیه السلام) به عنوان نفس پیامبر(صلی الله علیه و آله) در آیه ی مباهله بپردازد.
آیه مباهله، جزء نمایان ترین آیاتی است که از دیرباز در متن گفتگوهای کلامی فریقین رایج بوده است.
در تفسیر تطبیقی با دقت و به روشنی نقاط ضعف و قوت و اشتراک و افتراق و اختلافات لفظی فریقین در تفسیر آیات شناخته می شود و بسیاری از داوری های ناآگاهانه و یا اتهامهای متعصبانه بر ملا و راهکارهای برون رفت از این اختلافات و اتهام ها ارائه میگردد.
واکاوی جریان فکری غلو در عصر ائمه(ع) و آشنایی با نوع مواجهه امامان(ع) با این گروه انحرافی، از اهمیت خاصی برخوردار است. مقاله حاضر، به طور خاص، به نوع مواجهه و برخورد امام هادی(ع) با غالیان زمان خویش اختصاص دارد.
برخی براهین عقلی بر اثبات ضرورت امامت، که از دیدگاه امام هادی(ع) می توان از حدیث ثقلین استنباط کرد، عبارتنداز: 1.برهان واسطه فیض؛2. برهان لطف؛3. برهان نیاز جامعه به امام؛4. برهان نیاز شرع به حافظ؛ 5. برهان هدایت عمومی؛6. برهان اتمام حجت؛7. برهان حب ولایت.
این پژوهش تلاش دارد با به روش توصیفی تحلیلی به بررسی نقش منافقین در خصوص مسئله غدیرخم به ویژه امر جانشینی پیامبر بپردازد.
این نوشتار در نظر دارد ابتدا طرق روایات غدیرخم را به طور کامل شناسایی کند و منابع و مآخذ هر کدام از روایات را بیان دارد و پس از جمع آوری شبهات و برخی اشکالاتی که راجع به متن و سند این سلسله از روایات مطرح گردیده، به نقد و بررسی آن شبهات بپردازد.
پژوهش حاضر که با هدف تعیین سبک مدیریت امام علی علیه السلام در خلال جملات گهربار امام هادی علیه السلام در زیارت مقدسه غدیریه انجام شده کوشیده است که شیوه های مقابله اميرالمؤمنین علیه السلام با دشمنان را از رهگذر بررسی فرازهای زیارت غدیریه بیان کند.
نوشتار حاضر، با نگرش زمان مند به این متن و بهره گیری از شواهد تاریخی، کوشیده است به این پرسش پاسخ دهد که چه نسبتی میان مضامین زیارت جامعه و نیازهای شیعیان امامی در عصر امام هادی(ع) (212-254ق) برقرار بوده است؟
امام هادی(ع) علی رغم نظارت شدید حکومت جائرانه عباسی و خلفای مستبد آن با آگاهی و بینش اجتماعی خود توانستند تا حد بسیار زیادی ضربات و آسیب های این فرقه را خنثی نموده و اسلام اصیل و ناب را به طالبان آن معرفی نماید.