آیا با ویژگی هایی که برای مشرکان بیان شده است، می توان گفت مسلمانانی که هیچ یک از آن ویژگی ها در آنان وجود ندارد، از مشرکان بدترند؟ گویا محمد بن عبدالوهاب به آیات قرآن توجه نکرده است و تنها با دیدن یک یا دو آیه که در گفتارش به آن استناد کرده، به داوری پرداخته است. این در حالی است که باید تمام آیات مربوط به مشرکان را دید؛ زیرا آیات قرآن، یکدیگر را تفسیر می کند. «القرآن یفسرّ بعضه بعضاً»
علمای اهل سنت بر خلاف وهابیت به قبر امام رضا (ع) توسل و تبرک داشته و به زیارت قبر امام رضا (ع) می رفتند و برای امام رضا (ع) در طوس بارگاه بزرگی بود که محل زیارت زائران بود. امروزه هم مشاهده می شود مردم و علمای اهل سنت از راه دور برای توسل و تبرک به زیارت قبر امام رضا (ع) می روند.
درباره سن رسول خدا(ص)در هنگام ازدواج عموما گفتهاند:آنحضرت در آن هنگام بیست و پنج سال از عمرشریفش گذشته بود. ولی درباره سن خدیجه علیها السلام اختلافی در روایات دیده می شود که مشهور در آنها نیز آن است که خدیجه در آن هنگام چهل سال داشت.
«افضل آنها سیده جلیله معظمه فاطمه بن امام موسی(ع) معروفه به حضرت معصومه(س) است که مزار شریفش در بلده طیّبه قم است که دارای قبّه عالیه و ضریح و صحنهای متعدد و خدمه بسیار و موقوفات است و روشنی چشم اهل قم و ملاذ و معاذ عامّه خلق است...».
در نوع رهبری امام باقر(ع) تمام شاخصههای ذاتی و اکتسابی ایشان، سبکهای رهبری آمرانه، مشارکتی، متقاعدکننده و تفویضی به گونهای منظم دخیل است. علاوه بر آن، موقعیت درون سیستم رهبری شونده یعنی تشیع، بر نوع رهبری امام باقر(ع) تأثیر داشته است.
مسجد سهله اشاره: مسجد سهله، در اطراف كوفه، در دو كيلومترى شمال غربى مسجد اعظم كوفه، كهن ترين مكان منتسب به حضرت بقيةاللّه عليه السلام است. در احاديث مأثور از امامان نور، مسجد سهله، به عنوان اقامت گاه شخصى حضرت ولى عصر عليه السّلام در عصر ظهور معرّفى شده است. در اين نوشتار، به استناد […]
مسجد اعظم كوفه يكى از كهن ترين اماكن زيارتى منتسب به حضرت بقية اللَّه عليه السلام مى باشد. مركز قضاوت، محل نصب منبر، محل تاسيس كلاس هاى آموزش قرآن ومحل اقامه ى نماز جمعه وجماعت آن حضرت در عهد ظهور مى باشد. مسجد كوفه در اصل بسيار گسترده بود. مهدى موعود عليه السلام به هنگام ظهور آن را منهوم كرده، به پايه هاى نخستين برمى گرداند وسه مسجد ديگر در كنار آن بنياد مى نهد.
پیدایی اندیشه های گوناگون کلامی، همراه با تحرکات فرقه ها و نحله های انحرافای در نیمه اول سده دوم هجری که دوره تکوین مذاهب اسلامی شمرده می شود، موجب شد تا پیشوای شیعیان امام جعفرصادق (ع) ، به شیوه های مختلفی به مقابله و پاسخگویی با آنان برخیزد.
در میان شیعیان نیز وجود شاگردان ممتاز و برجسته امام صادق(ع) و خاندان های علمی شیعه که همگی از شاگردان ائمه(علیهم السلام) بودند، این شهر را به پایگاهی برای تشیع تبدیل کرده بود. به طور کلی در کوفه در عصر امام صادق(ع) در برخورد با حدیث جریان عقل گرا، جریان نقل گرا وجود داشت. هریک از این جریان ها دارای ویژگی ها و مشخصات خود بودند و افراد شاخصی در آن حضور داشته اند.
این پژوهش در پی آن است که با ترسیم شرایط سیاسی واجتماعی حیات ایشان، به عنوان عوامل مهم و اثرگذار در مضمون احادیث و چگونگی نشر آنها، شیوه های نقل و نشر حدیث و نقش اصحاب و شاگردان آن حضرت در حفظ و نقل حدیث را وا نماید و مدارس حدیثی را که در زمان ایشان رونق گرفت، معرّفی کند و آثاری را که به این حضرت نسبت داده اند، بررسی نماید.