دومین گام در مسیر تحول دانشی تاریخ امامت ۲۳ تیر ۱۴۰۴
نشست هم‌اندیشی سیاست‌گذاری کلان در حوزه تاریخ امامت برگزار شد
اعضای دبیرخانه کنگره بین‌المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین لکهنوی با آیت‌الله شیخ محمد سند(حفظه الله) دیدار کردند
نخستین مرحله مصاحبه علمی جهت پذیرش در مرکز تخصصی امام‌شناسی برگزار شد
ویژه برنامه «کلمه طیبه» برای پاسخ به پرسش‌های محرم و عاشورا برگزار می‌شود
نشست مجازی «روایت صادق» برگزار می‌گردد
پایان سال تحصیلی در مرکز تخصصی امام‌شناسی با برگزاری امتحانات نهایی
محفل بزرگداشت مباهله برگزار شد
نشست‌های هشتم و نهم دهه امامت و ولایت برگزار شد
آرشیو » بایگانی‌های پاسخ به شبهات - صفحه 12 از 14 - بنیاد بین المللی امامت
آیا حدیث ثقلین، زنده بودن امام زمان(عج) را ثابت می‌کند؟
پیامبر(ص) در بخشی از این حدیث فرمود: «لَنْ یَفْتَرِقَا»؛ این دو (قرآن و عترت) هرگز از هم جدا نمی‌شوند و طبیعتاً معنایش آن خواهد بود که تا هر زمانی که قرآن وجود دارد، باید امام زنده‌ای از عترت پیامبر(ص) نیز وجود داشته باشد تا آن دو از هم جدا نباشند.
آیا ممکن است چیزی که در زمان یک امام، حرام بود، در زمان امام دیگر حلال شود و یا حکم حلالی به حرام تغییر یابد؟
تا کنون در تاریخ چنین موردی را نیافته ایم که حکمی در زمان یک امام و در شرایط عادی، حلال بوده و - در همان شرایط - در زمان امامی دیگر حرام شده باشد، و یا حکم حرامی به حلال تغییر یافته باشد.[1] بلکه امکان این مساله با وجود روایت «حلال محمد حلال الی یوم القیامة و حرامه حرام الی یوم القیامة»، بسیار بعید و حتی محال به نظر می‌رسد. چه اینکه امامان معصوم علیهم السلام جانشینان به حق رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و ادامه دهنده راه و مسیر آن بزرگوار بوده و هستند
منطقه «ذی طوی» کجا است؟ و آیا مخفیگاه و محل ظهور امام مهدی(عج) در آن‌جا قرار دارد؟
مجموعه این روایات نشانگر آن است که حضرت مهدی(عج) به «ذی طوی» رفت و آمد داشته و در آستانه ظهور، در این منطقه حضور می‌یابد که شاید حضور ابتدایی‌شان مخفیانه بوده و سپس با گردهم آمدن یارانش به سمت مسجد الحرام روانه خواهند شد. البته تمام اینها بدان معنا نیست که آن‌حضرت، اکنون نیز در آن منطقه حضور دائمی داشته و مخفیگاه ایشان نیز تنها در آن‌جا باشند.
گزارشی از کتاب در پرتو شریعت
امید آن است که حق‌جویان و بصیرت طلبان با مطالعه این کتاب و کتاب‌هایی از این قبیل، بر توانایی علمی خویش در مقابله با شبهات و اعتلا بخشیدن به مقام والای فرقة حقۀ شیعه بپردازند؛ زیرا پیروان ابن‌تیمیه هر لحظه بر تلاش خویش می‌افزایند و هر قدم عقب‌نشینی علما و فضلای شیعه به مثابه یک قدم پیش‌روی آنان است. به امید روزی که پرچم ولایت امیرالمؤمنین علی7بر بلندای زمین خاکی بر افراشته گردد.
اجداد پیامبر اکرم (ص) یا دیگر انبیای الهی مومن بوده اند یا مشرک؟
همه شیعیان و گروهی از اهل سنت - با استناد به دلایل نقلی - بر آنند که پدر و مادر و اجداد هیچ‌یک از پیامبران مشرک و بت‌پرست نبوده، بلکه همه آنان موحد و خداپرست بودند.
آیا آیه «إِنَّ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یخْلُقُوا ذُباباً..» دلالت بر نفی استغاثه از غیر خدا می کند؟
اگر تمام سخنان وهابیان راجع به این آیه را بپذیریم باز هم نمی‌توانیم بگوییم اعمال کسانی که قائل به توسل و استغاثه و ... هستند شرک است. چون نهایت چیزی که وهابیان می‌توانند به این اعمال نسبت بدهند این است که بگویند این کار لغو است، اگرچه این سخن آنها هم باطل است و لغویتی در کار نیست، اما نهایت سخن آنها می‌تواند این باشد و هیچ‌گاه نمی‌توانند بر اساس آن شرک را به مسلمانان نسبت دهند.
آیا آیه «إِنَّ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یخْلُقُوا ذُباباً..» دلالت بر نفی استغاثه از غیر خدا می کند؟
شاید در اینجا وهابیان، که ظاهرگرا هستند، به این نکته اشکال کنند که اولیای الهی تا زمانی که زنده‌اند می‌توانند کاری انجام دهند، ولی وقتی مردند دیگر کاری از دستشان برنمی‌آید. در پاسخ آنها باید گفت تمام مسلمانان بر این نکته اتفاق نظر دارند که اعمال خارق‌العاده و کراماتی که از پیامبران و اولیای الهی سر می‌زند به سبب وجود جسم و از طریق جسم آنها نیست، بلکه ناشی از قدرت روحی و مقامی است که نزد خداوند دارند. پس زنده‌بودن یا مرده‌بودن آنها دخالتی در قدرت الهی‌شان، ندارد.
حضرت احمد بن موسی (شاهچراغ)، علیه السلام که بود و چه مقامی داشت؟
در برخی کتب متأخر نقل شده که پس از شهادت امام کاظم(ع)، مردم مدینه به لحاظ شخصیت و سن احمد، به در خانه او رفته و با وی بیعت کردند و او پیشاپیشِ جمعیت به مسجد پیامبر(ص) رفت و خطبه‌ای خواند و به مردم گفت: «ای کسانی که با من بیعت نموده‌اید! بدانید که من خودم با برادرم علی(امام رضا) بیعت کرده‌ام و او واجب الاطاعه است. بر من و شما است که از او اطاعت کنیم».
آیا امامان شیعه نیز همچون حضرت ابراهیم ع برای رسیدن به امامت آزمون‌هایی را پشت سر گذاشتند؟
برخی از مسائل مربوط به این نفوس مقدس، با دیگر انسان‌ها متفاوت است. از این‌رو، اگر شیوه دستیابی این افراد به مقامات و درجات والا، همچون امامت، عصمت و علوم آسمانی متفاوت از دیگر مخلوقات باشد، جای تعجب ندارد. با این همه، برخی متون دینی از نوعی امتحان شدن این انوار مقدس قبل از آفرینش مادی آنان خبر می‌دهند.
آیا علم امام آن گونه که شیعه معتقد است با خاتمیت منافات ندارد؟
آیه‌ای از قرآن، مؤمنان را به اطاعت از خدا و رسول او و اولی‌الامر، امر می‌کند: "اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم".[10] و پیامبر (ص) در روایات متعدد "اولی الامر" را بر حضرت علی (ع) تفسیر می‌کند.[11] و آن حضرت(ص) در روایاتی به اطاعت از امام علی (ع) امر می‌کند از جمله آنها می‌فرماید: "و ان امامکم علی بن ابی‌طالب، فناصحوه و صدقوه؛ فان جبرئیل اخبرنی بذلک".
معرفی کتاب «دلائل الصدق»
معرفی ترجمه کتاب دلائل الصدق لنهج الحق
معرفی جلد هفتم و جلد هشتم کتاب دلائل الصدق لنهج الحق
