این تحقیق با استناد به آموزههای حدیثی، به تبیین جایگاه «ولایت امام» در «دین» میپردازد و مبنای دینشناسی کاملتری را پایهریزی میکند که میتواند تلقی رایج از دین را ارتقا بخشد.
یکی از نویسندگان مذهبی که سابقه درخشانی در انکار برخی باورهای تشیع دارد، نوک پیکان حملات خود را متوجه یکی از اصلیترین باورهای شیعه یعنی امامت کرده است و ولایت تکوینی امام را برساخته اندیشه غالیان دانسته است.
برخی از روشنفکران در این روزها متنی را منتشر کرده و در آن مدعی شده که حدیث غدیر و سایر ادله امامت که در اسلام بیان شده تنها بر امامت سیاسی و علمی اهل بیت علیهم السلام دلالت دارد
غاليان با افکار و گفتار خود، اصل توحيد را هدف قرار مي دادند. در نتيجه با توجه به اهميت مساله، ائمه شيعه از راه هاي مختلف و به شدت با غلو و غالي گري به مبارزه مي پرداختند و افکار و گفتار غاليان را نفي مي کردند. در اين ميان رويارويي امام صادق (عليه السلام) با پديده غالي گري از نقاط برجسته حيات ديني و سياسي آن حضرت است.
وهابیت مدعی شده اند که مشرکان در ربوبیت، موحد بوده و تنها مشکل آنان، شرک در الوهیت می باشد. چنانکه محمد بن عبدالوهاب می نویسد:توحیدربوبی، مورد اقرار کافر و مسلمان است. ولی توحید الوهی، همان چیزی است که کافر را از مسلمان، متمایز می کند (یعنی توحید الوهی را فقط مسلمانان باور دارند). بدیگر سخن کفار نیز معتقد بودند خدای متعال، خالق، رازق و مدبر امور است.