به مناسبت دهه ی ولایت کانون طلاب و دانش آموختگان جامعه الزهراء سلام الله علیها خراسان رضوی با همکاری اداره کل تبلیغ جامعه الزهرا(س) و مرکز تخصصی امام شناسی برگزار می کند: 🌱دوره ی مقدماتی تربیت مربی پاسخگویی به شبهات اعتقادی غدیر 🌱
امامت یکی از آموزههای بنیادین اسلام به شمار میرود و شناخت آن مبتنی بر تحلیل و تبیین صحیح مفهوم آن است. در مقاله پیش رو با رویکرد کلامی به مفهوم شناسی امامت سعی شده مفهوم این آموزه دینی از منظر متکلمان شیعه بررسی شود. متکلمان شیعه عموماً در مباحث کلامی مربوط به امامت به طور مستقل به مفهوم شناسی امامت نپرداخته و تنها تعریفی مشابه با تعریف سنیان از آن ارائه دادهاند. به این معنا که تقریبا همه متکلمان شیعه پس از تعریف امامت به «ریاست عامه در امور دین و دنیا» بلافاصله، با استناد به قاعده لطف، به اثبات وجوب نصب امام بر خداوند پرداختهاند.
🔶🔹کانون طلاب و دانش آموختگان جامعه الزهرا سلام الله علیها استان البرز با همکاری مرکز امام شناسی قم، مدیریت حوزه های علمیه خواهران استان البرز و مدرسه علمیه فاطمیه کرج برگزار میکند: 👨🏫دوره غدیر شناسی(حضوری)
عید غدیر امسال مهمان ما باشید با برنامه های متنوع نمایش سرود پرده خوانی ارایه محصولات فرهنگی و...
در تحلیل متون وحیانی، یکی از انگارههای چشمگیر در چیستی مفهوم امامت، مقام افتراض طاعت است. با تحلیل روایات ناظر به مفهوم امامت، مانند روایات ذیلِ آیه ملک عظیم و روایات تفویض میتوان انگاره این همانی بین امامت و مقام افتراض طاعت را اثبات کرد. به مقتضای این روایات، حتی در مواردی که وحی مستقیمی نیامده، بیان امام، افتراض طاعت دارد؛ چراکه امام برخوردار از پشتوانه تأدیب الهی است.
مجموع روایات خلقت نوری در کتب روایی نخستین استخراج شده و راویان آنها از حیث اینکه به کدام جریان فکری تعلق دارند، شناسایی شدند. در مدرسۀ کوفه افزون بر متهمان به غلو، راویان موثق و بلندآوازهای چون محمد بن مسلم نیز روایات مربوط به خلقت نوری اهل بیت(علیهم السلام) را نقل کردهاند. در مدرسۀ قم نیز دو خط اصلی نقل حدیث، در نقل این روایات با یکدیگر اشتراک دارند.
روایات دال بر خلقت نوری اهل بیت (علیهم السلام) در منابع حدیثی شیعه به تعداد زیاد و با طرق مختلف و مضامین مشابه از پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امامام معصوم (علیهم السلام) نقل شده است. با وجود کثرت نقل این احادیث از دیگر معصومان، از امام رضا (علیه السلام) تنها دو روایت در این باره نقل شده است.
یکی از موضوعات اعتقادی شیعیان علم ویژه امام به امور غیبی است. از قرن سوم با تدوین برخی از کتب حدیثی و نقل احادیث مربوط به علم غیب امام، زمینه طرح علمی این موضوع فراهم شد. آنچه قابل توجه است گزارشهای تاریخی به ظاهر متعارض میباشد که گاهی علم غیب را از امام، نفی و گاهی آن را برای امام ثابت میکند.
امروزه، شبهاتی دربارۀ علم غیب امامان(علیهم السلام) معصوم مطرح شده که مقولهای جدید است و در چند قرن بعد از حیات امامان معصوم(علیهم السلام)، طی فرایندی طولانی و تطور تاریخی مطرح شده است. این مقاله بر آن است که مبانی عقلی و نقلی علم غیب امامان معصوم(علیهم السلام) را مورد بحث و بررسی قرار دهد و بعد از بررسی به این نتیجه رسیده است که علم غیب امامان معصوم(علیهم السلام) ریشه در آیات و روایات معتبر دارد.
این پژوهه با روشی توصیفی تحلیلی میکوشد تا سبک مواجهه ائمه(علیهم السلام) با مدعیان دروغین مهدویت را واکاوی کند. این جستار در پاسخگویی به این پرسش که سبک مواجهه امامان معصوم(علیهم السلام) با مدعیان دروغین مهدویت به چه نحوی بوده، تأکید دارد که سبک مواجهه آنان از سنخ «مدیریت بحران» بوده است؛ بدین معنا که ائمه(علیهم السلام) در مقابله با مدعیان دروغین به دنبال اتخاذ تصمیماتی بودند که به کاهش روند پیدایش مدعیان و به کنترل و دفع آنان بیانجامد.