تجارت زیان بار «بهره ها»، در انکار امامت امام رضا علیه السلام
محفل ادبی شب شعر بین المللی «موکب اول» برگزار شد.
عدالت و انسانیت در پرتو امامت از دیدگاه معارف رضوی
شجاعت وصف ناپذیر امام حسن علیه السلام در دفاع از امامت و ولایت
فضیلت تراشی برای معاویه در ساخت احادیث صلح امام حسن علیه السلام
السلام علیکم یا اهل بیت النبوه علیهم السلام
دیدار اعضای شورای علمی کنگره بزرگداشت علامه میرحامد حسین با حضرت آیت الله حسینی بوشهری
کنگره بزرگداشت علامه میرحامدحسین رحمهالله در لکهنو هند برگزار میگردد.
امام حافظ شریعت است، حافظ شریعت باید معصوم باشد، پس امام باید معصوم باشد. صغرای قیاس روشن است و محتاج بیان نیست. ولی کبرا نیاز به شرح مختصری دارد. اگر حافظ شریعت معصوم نباشد و دچار اشتباه در بینش و نظر و یا خطاکاری در عمل باشد، لازم میآید کمکم محتوای شریعت دچار انحراف و تحریف گردد و طولی نمیکشد که آنچه از شریعت باقی میماند با حقیقت آسمانی آن از زمین تا آسمان فاصله مییابد و دیگر شریعتی باقی نمانده است، پس باید متولّی و حافظ و مبین و مفسر شریعت (امام) به هرحال معصوم باشد، تا هم در فهم و ابلاغ و شرح حقیقت شریعت اشتباه نکند و هم در اجرا و عمل و پیاده کردن آن از انحراف مبرّا باشد.
تا کنون در تاریخ چنین موردی را نیافته ایم که حکمی در زمان یک امام و در شرایط عادی، حلال بوده و - در همان شرایط - در زمان امامی دیگر حرام شده باشد، و یا حکم حرامی به حلال تغییر یافته باشد.[1] بلکه امکان این مساله با وجود روایت «حلال محمد حلال الی یوم القیامة و حرامه حرام الی یوم القیامة»، بسیار بعید و حتی محال به نظر میرسد. چه اینکه امامان معصوم علیهم السلام جانشینان به حق رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و ادامه دهنده راه و مسیر آن بزرگوار بوده و هستند