ارتباط اهلبیت علیهم السلام با قیامهای شیعیان یا شیعی عصر حضور است. سؤال اصلی این است که آیا این قیامها، تأیید اهلبیت علیهم السلام را داشته و مشروع بوده یا قیامهای سربهخود و بدون اذن و مبنا بوده است؟
یکی از وقایع بسیار مهم بعد از رسولالله صلی الله و علیه و آله، شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها است که نقطۀ عطف اختلاف بعد از پیامبر صلی الله و علیه و آله بود. علاوه بر اینکه این واقعه، باید درس عبرتی برای امتهای بعدی بشود که بعد از رسولالله صلی الله و علیه و آله چه اتفاقی افتاد که بضعةالرسول سلام الله علیها را با آن وقایعی که شنیدیم، به شهادت رساندند.
چالشهای پیشماده کرونا و ویروس هم عامل مؤثری بوده که اساتید، بحثهای مختلفی در این زمینه مطرح کنند. دکتر برنجکار مباحث مختلفی را ارائه کردهاند و کتابی هم از ایشان منتشر شده که اعم از موضوع بحث ما است. دکتر واسعی نیز راجع به تمدن و مسائل اجتماعی و... مباحثی از این قبیل مطرح کردهاند.
مسئلۀ وحدت و تقریب، پیشینهای طولانی در تاریخ اسلام دارد؛ حتی میشود گفت که پیشینۀ آن، به اندازۀ کل تاریخ اسلام است. ازاینرو آیات و احادیث، از تفرقه نهی کرده و مسلمانان را به همدلی و همراهی فراخواندهاند.
با استعانت از حضرت ولیعصر (عج) و به پشتوانه بیش از یک دهه فعالیت جامع در حوزه تخصصی امامت مرکز تخصصی امامشناسی برگزار مینماید
وإِنْ يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾ وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿قلم:۵۲﴾
ويُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿حشر:۹﴾
والنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿۱﴾ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى ﴿۲﴾ وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿۳﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى ﴿نجم:۴﴾
یادداشتی در نقد صلوات بر اصحاب در تواشیح اسماء الحسنی با واژه و صحبه