گزارشی در برخی منابع اهلسنت وجود دارد مبنی بر اینکه ابوبکر در روزهای پایانی عمر کوتاه حضرت زهرا(س) نزد ایشان آمده و چنین گفت: «به خدا قسم! خانه و زندگی و مال و ثروتم و خویشانم را ترک نکردم، مگر برای به دست آوردن رضایت و خوشنودی خدا و رسول و شما اهلبیت پیامبر! سپس تلاش کرد تا رضایت فاطمه را جلب کند و در نهایت او نیز رضایتش را اعلام کرد».
اتان کلبرگ، خاورشناس معاصر و شيعهپژوه صهيونيستي و فعال در حوزۀ مطالعات شيعي است. او در دو مقالهاي که در خصوص اصطلاح رافضه تدوين کرده، در تلاش براي تبيين معناي اين اصطلاح و پيشينهشناسي آن است.
این کتاب در پاسخ به شبهات ابن تیمیه در مورد زیارت قبر پیامبر (ص) نگاشته شده است، که مشتمل بر هشت باب است که باب اول آن، حاوی ادله ی روایی(ده حدیث) بر اثبات مشروعیت زیارت پیامبر خاتم(ص) است. فصل دوم آن در بردارنده ی فضائل زیارت اگرچه لفظ زیارت در آن نیامده است می باشد.
کتاب «دیدگاه علمای دیوبندی ایران و جهان در نقد سلفیت تکفیری» به سفارش پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه السلام تهیه شده و با تلاش گروهی از پژوهشگران اهل سنت تالیف گردیده است. این کتاب در سال 1400 شمسی توسط انتشارات زمزم هدایت در شهر مقدس قم، در 1284 صفحه و 29 فصل، به چاپ اول رسیده است.
پس از شهادت پیامبر صلى اللَّه علیه و آله ایام بر فاطمه زهرا علیهاالسلام به سختى مىگذشت، لذا جبرئیل به امر خداوند بر آن حضرت نازل مىشد و براى آن حضرت از وقایع آینده سخن مىگفت. صحیفه ى فاطمیه، حاصل نزول جبرئیل بر فاطمه ى زهرا علیهاالسلام در این مدت است.
ابن حمید به طریق خود نقل کرده است؛ خلیفه دوم بر در خانه امام علی(ع) آمد که در آن؛ ایشان و تعدادی از مهاجرین از جمله طلحه و زبیر جمع بودند. عمر؛ ایشان را تهدید کرد یا از خانه خارج و بیعت میکنند یا خانه را با ساکنانش آتش میزند.
بعد از رحلت پیامبر اکرم (ص)، بعضی از اصحاب در موارد متعدد موجبات اذیت و آزار حضرت زهرا (س) را فراهم آوردند که همین امر باعث ناراحتی و نارضایتی ایشان شد.
پدیده وضع در روایات موجب شده است تا در بررسی روایات به سادگی به قبول روایات نپرداخته و با معیارهای متقن اعتبار آن را سنجید. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به نقد بیرونی و درونی روایتی مشهور مبنی بر ناراحت شدن و غضب پیامبر(ص) بر حضرت زهرا(س) به علت نصب پرده بر درب خانه و استفاده از گردنبند و دستبند پرداخته است.
برخی مدعی هستند شیعیان سده های نخستین، رویکردی بشری به امامت داشته اند. یکی از عالمانی که با استناد به برخی عبارات متشابه، به عنوان نماینده قرائت بشری از امامت معرفی شده، ابن قبه رازی است؛
بیشتر امامیه بر این مسئله اتفاق نظر دارند که حضرت فاطمه(س) پیش از شهادت باردار بوده و فرزندی به نام محسن در حادثه هجوم به خانه ایشان سقط شده است.