برخی عالمان و مفسران شیعه، معنای امامت را مقام وجوب اطاعت و دارا شدن حقّ امرونهی دانسته اند و در مقابل، شماری از اندیشمندان، امامت را نوعی تصرف تکوینی در قلوب بندگان خدا و هدایت و ایصال آنان به مطلوب شمرده اند.
تلاش این نوشتار بهره گیری از روش تاریخی برای اثبات آشنائی و باور شیعیان عصر حضور (حداقل بخش مورد توجهی از ایشان) با باور به غیبت بوده است.
انجمن علمی امامت حوزه سلسله کارگاه های آموزشی امامت را برگزار میکند.
جمهور اندیشمندان و مفسران شیعی، منظور از امر در آیه را امر تکوینی و هدایت به امر را هدایت تکوینی، از شئونات امامت و جزء اصول دین میدانند.
این تحقیق با استناد به آموزههای حدیثی، به تبیین جایگاه «ولایت امام» در «دین» میپردازد و مبنای دینشناسی کاملتری را پایهریزی میکند که میتواند تلقی رایج از دین را ارتقا بخشد.
حضرت علی اکبر (علیه السلام) فرزند ارشد امام حسین (علیه السلام) و لیلا _دختر میمونة بنت ابیسفیان حرب_ است. ایشان با آن که امام نبود و ظرفیت وجودیاش به اندازه امام حسین (علیه السلام) نمیرسید، اما دارای فضایل اخلاقی بود که او را به الگویی دوست داشتنی در میان جوانان مبدل ساخته است.
برای تحلیل مسئله و کسب اطلاعات مورد نیاز به منابع تاریخی و حدیثی و تحقیقات صورت گرفته مراجعه و روشن گردید که ائمه هدی در باب حضرت عباس (علیه السلام) سخنان ارزنده و تاثیر گذاری بیان داشتند که این مقاله به استناد آن سخنان به رشته تحریر در آمده است.
به مناسبت ایام نیمه شعبان چهارمین جشنواره «حکایت حضور» با اجرای نمایش 《توریستهای نقصد》برگزار میگردد.
پژوهش حاضر، آموزه امامت را در صحیفه سجادیه بر اساس درونمایههای قرآنی موجود در عبارتهای امام سجاد علیه السلام مورد واکاوی قرار میدهد.
اهل بيت من چون كشتى نوح اند،هر که بر آن نشیند نجات یابدو آنکه از آن تخلف کند،هلاک گردد.