کتاب "معاوية" تأليف عبد الباقي قرنة الجزائري، به بررسی زندگی و اقدامات معاویه بن ابیسفیان، بنیانگذار خلافت اموی، میپردازد.
به منظور آگاه سازی مسلمانان از اقدامات معاویه، به پنج خطای نابخشودنی که به صورت سازماندهی شده و برنامهریزی شده انجام گرفته اند، اشاره می کنیم. بدیهی است ذکر این پنج خطا، به معنای انحصار اشتباهات و لغزشهای معاویه در این موارد نیست، اما این پنج خطا، به جهت تاثیراتی که در جامعه اسلامی بر جای گذاشته، غیر قابل توجیه است
معاویه با بهره گیری از نمادهای تبلیغاتی توانست نتیجه نبرد صفین را، که واقعه ای تأثیرگذار و نقطه عطفی در تاریخ اسلام بود، به نفع خویش تغییر دهد.
پژوهشگر تاریخ اسلام حجت الاسلام محمد اسماعیلی در تحلیلی در باب دفاع امام حسن مجتبی(ع) از امامت و ولایت به ارایه مباحث علمی تاریخی و تحلیلی پرداخت.
سید علی احمدی مدیرگروه پاسخ به شبهات پژوهشکده امامت در یادداشتی با عنوان فضیلت تراشی برای معاویه در ساخت احادیث صلح امام حسن علیه السلام به تبیین این موضوع پرداخته است.
حرم ائمه علیهمالسلام مانند کعبه جزو شعائر الله به حساب میآید. علامت دین هستند و باید برای حفظ و اعتلای آنها تلاش بشود. و حتی طبق برخی از روایات از کعبه برترند. این روایاتش مفصل در کتاب کامل الزیارات هست و در کتاب کافی. در این کتب روایات صحیح السندی به این مسئله اشاره کرده اند.
بر اساس روایات اهل بیت علیهم السلام اذان و اقامه دارای فصولی از تکبیر و شهادت به وحدانیت پروردگار، به رسالت رسول خدا و دعوت به نماز و رستگاری و بهترین عمل است. در پایان نیز با تکبیر و تهلیل به پایان می پذیرد. اما قرن ها است شیوه شیعیان و پیروان اهل بیت علیهم السلام بر این بوده که بعد از شهادت به رسالت رسول خدا شهادت به ولایت امیرمؤمنان علیه السلام را شیوه رفتاری خود داشته اند و آن را در اذان و اقامه می گفتند.
امام در دوران صلح و صبر نه تنها با معاویه همکاری نداشت بلکه شیوه مبارزه خود را از شیوه نظامی به شیوه فرهنگی تبدیل کرد و نگذاشت فعالیت ضد دینی معاویه مایه از بین رفتن دین شود.
عظمت وجودی حضرت خدیجه (س) از بسیاری از زنان و مردان امت بالاتر بوده و در میان زنان امت بعد از حضرت زهرا (س) بالاترین زن و بهترین همسر رسول خدا معرفی شده است.
ونَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُوا نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿اعراف:۴۴﴾