چکیده
امامت امام با ادله متنوعی عقلی و نقلی قابل اثبات است.
این نوشتار تنها از ادله‌ای بحث می‌کند که اولا نقلی است و
ثانیا از سوی پیامبر و امام پیشین بر امامت یک امام ایراد شده و امام در مواردی که لازم است به اثبات امامت خود بپردازد، از آن‌ها بهره برده است.
با قیودی که ذکر شد، ادله عقلی یا ادله نقلی که مورداستفاده خود امام نبوده، محل بحث نخواهد بود.
در طریق نگارش این نویسه از روش تحلیلی_توصیفی بهره گرفته و بر اساس آن به سه جریان کلی در ادله نقلی امامت، منتج شده است:
الف) جریان ادله‌ای که در مقابل مدعیان امر حکومت پس از رسول خدا شکل گرفت.
استنادات ائمه در این عصر عمدتاً به سخنان خداوند در قرآن و احادیث پیامبر بود که به انحصار حق جانشینی پیامبر در امیرالمؤمنین و فرزندانش اشاره داشت؛
ب) جریان ادله‌ای که در برابر مدعیان امر امامت بود.
استنادات ائمه در این زمان، بیشتر حول محور ودایع امامت، وصیت و تغسیل و تکفین امام پیشین بود؛
ج) جریان ادله امامت منجی که بر اساس آن، ادله نقلی به تعیین امامت منجی و موعود منصرف شده است.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
ثبت دیدگاه