چکیده
تبیین: امامت به‌عنوان بنیادی‌ترین عقیده شیعه پیوسته در طول تاریخ حیات تشیع مورد بررسی متکلمان قرارگرفته است.
علامه حلی برای اثبات آموزه‌ی امامت از دو روش عقلی و نقلی استفاده نموده که در این پژوهش بر روش عقلی ایشان تمرکز شده است.
هدف: اکتشاف و استخراج روش‌های عقل عملی است که علامه در اثبات آموزه ی امامت ( و نه تبیین و تنظیم آن) با محوریت کتاب الفین بکار برده است. روش: این پژوهش با رویکرد توصیفی و اکتشافی به تبیین روش اثباتی علامه حلی در ضرورت وجود امامت پرداخته است.
یافته ها: علامه حلی در طریق محتوای استدلال که شامل عقل نظری و عقل عملی است در بخش عقل عملی از
طریق قاعده لطف، برهان بیهودگی و عبث، قاعده دفع ضرر محتمل، قاعده قبح نقض غرض و قبح تکلیف بمالایطاق، ضرورت وجود امامت را
اثبات نموده که هر کدام از آن‌ها به صورت مورد پژوهانه مورد تحلیل قرار گرفتند.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
بررسی دیدگاه ابن تیمیه در تکذیب نزول آیه انفاق در شأن امیرالمومنین علی علیه السلام
تحلیل رویکرد ابن تیمیه در تضعیف جایگاه حضرت فاطمه (س) در منهاج السنه و نقد آن بر اساس منابع اهل سنت
ثبت دیدگاه