روز بیست وپنجم /جزء بیست وپنجم
ولَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ ﴿۵۷﴾ وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ﴿۵۸﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۵۹﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْكُمْ مَلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ ﴿۶۰﴾(زخرف:۵۷-۶۰)
ترجمه
و چون به عیسی فرزند مریم مثلی زده شد (او را به آدم در نداشتن پدر مثل زد) قوم تو از آن به فریاد آمدند (و سخت بر آنان گران بود).* و مشرکان به اعتراض گفتند: آیا خدایان ما بهترند یا او (عیسی بن مریم؟ اگر به قول محمّد، غیر خدا همه معبودان در آتش بسوزند لازم آید عیسی هم بسوزد) و این سخن را با تو جز به جدل و انکار نگفتند، که آنها قومی حریف جدل و خصومتند.* عیسی نبود جز بنده خاصی که ما او را به نعمت (رسالت) برگزیدیم و بر بنی اسرائیل مثل (و حجت) قرار دادیم. * و اگر ما بخواهیم، به جای شما آدمیان فرشتگان را در زمین جانشین می‌گردانیم.
يك روز كه پيامبر اكرم صلّى‌اللَّه‌عليه‌وآله نشسته بود؛ ناگاه اميرالمؤمنين عليه‌السّلام آمد و پيامبر اكرم صلّى‌اللَّه‌عليه‌وآله به او فرمود: «تو به عيسى بن مريم مىمانى! و اگر نبود ترس از اينكه گروه‌هايى از امّتم درباره تو همان گويند كه مسیحیان درباره عيسى مىگفتند، درباره تو چيزهايى مىگفتم كه از ميان مردم گذر نكنى مگر آنكه خاك پايت را براى تبرّك مىبردند»
آن دو تن اعرابى خشمگين شدند و به همراهى مغيرة بن شعبه و گروهى از قريشيان كه همراه آنها بودند، گفتند: «براى عموزادهاش به نمونهاى پايينتر از عيسى راضى نيست»
و اين آيات (زخرف:۵۷-۶۰) براى پيامبر نازل شد… ¹
ا—————————
➊ الكافي (طبعه الإسلامية)، ج۸، ص۵۷
ثبت دیدگاه