لقبی که  از حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها به سرقت رفت

ماه رمضان یادآور رخدادهای گوناگونی است که  هر یک عبرتی را برای انسان ارمغان می آورند و از جمله آنها هفدهم این ماه است که به روز درگذشت عایشه همسر پیامبر معروف گردیده است.(تقویم شیعه، ذیل روز هفدهم ماه رمضان) مناسب دیده شد به نکته ای از باورهای شیعه امامیه یادآوری شود و آن اینکه:

در میان القاب حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها لقبی که از القاب اختصاصی ایشان است واژه صدیقه است. این واژه به معنای تصدیق و ایمان کامل به پروردگار و کثرت صدق در رفتار و گرفتار است به گونه ای که صدق گفتارش در رفتارش هویدا میشود.(لسان العرب، ج۱۰، ص۱۹۴؛ الصباح المنیر، ج۲، ص۳۳۶؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۸٫) صدیقه در قرآن نیز برای حضرت مریم به کار رفته است. این واژه از اختصاصات حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بوده و بر هیچ زن دیگری شایسته نیست چرا که مقهوم این واژه بر عصمت دلالت دارد و کسی که به این وصف متصف گردیده باشد معصوم خواهد بود. در حالی که می بینیم این واژه برای عایشه همسر پیامبر نیز به کار برده شده  است(روح المعانی،ج۲، ص۴۲۹؛ تفسیر مظهری، ج۷، ص۳۳۷؛ حاشیه قونوی بر تفسیر بیضاوی، ج۱۱، ص۵۵۴؛ روح البیان، ج۸ف ص۸۲؛ الانصاف، باقلانی، ص۲۱۵؛ الحصون المنیعة فی برائة عایشة الصدیقة) به نظر می رسد این واژه از حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها به سرقت رفته است و وی صلاحیت چنین وصف و لقبی را ندارد چرا که این وصف طبق گزارش لغت شناسان به معنای کسی است که عمل او مؤید رفتار او است و صدق و راستی و مطابقت با واقع سراسر وجود او را فارگرفته است در حالی که عایشه کسی است که مرتکب گناهان کبیره شده است. بزرگانی از اهل تسنن تصریح کردند که آیه  سوره ۱۰ تحریم که ضرب المثلی برای مردان و زنان کافر بیان شده  «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ » در شأن عایشه و حفصه نازل شده است.(تفسیر الکبیر طبرانی، ج۶، ص۳۰۸؛ تفسیر ابن ابی زمنین، ص۴۳۱؛ الکشف و البیان، ج۹، ص۳۵۱؛ الوجیز، واحدی، ج۲، ص۱۱۱۴؛ زاد المسیر، ج۴، ص۳۱۱) بنابراین آیه که مثالی برای افراد کافر می زند می خواهد بی ایمانی این دو زن از همسران پیامبر را آشکار سازد. اضافه بر این آیات سوره تحریم در مذمت عایشه و حفصه آیه ۴ سوره تحریم نیز در بدگویی عایشه و حفصه و ارتکاب رفتار ناشایست او است.« إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما» بزرگانی از مفسران اهل سنت تصریح کرده اند که این آیه نیز در شأن عایشه و حفصه وارد شده است (جامع البیان، ج۲۸، ص۱۰۵؛ معانی القرآن، ج۳، ص۱۶۶؛ تفسیر النسائی، ج۲، ص۲۵۲؛ تفسیر ابن ابی زمنین، ص۴۲۹؛ تفسیر الواضح، ج۲، ص۴۲۰؛ الکشف و البیان، ج۹، ص۳۴۶). جالب آنکه خدای متعال می فرماید اگر توبه کنید خداوند توبه شما را نمی پذیرد چراکه دلهای شما به سوی انحراف تمایل پیدا کرده است. از این گویاتر اینکه در آیه، دشمنی بیشتر و لشکرکشی این دو در برابر پیامبر را پیش بینی شده؛ از اینرو می فرماید اگر دست بر ندارید و بر علیه رسول خدا دشمنی افزون کنید خداوند نیز در برابر شما لشکر کشی خواهد کرد. (وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْريلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهير)

عایشه کسی است که در برابر امام زمان خود و خلیفه رسول خدا شورش کرد و طبق استدلال اهل سنت کسی که بر علیه حاکم زمان خود بشورد مرتکب گناه نابخشودنی شده و به مرگ جاهلی مرده است.(صحیح بخاری، ج۹، ص۲۷؛ صحیح مسلم، ج۳، ص۱۴۷۶، ح۱۸۴۸؛ شرح صحیح مسلم، نووی، ج۱۲، ص۲۹۹) بر طبق دیدگاه اهل تسنن یکی از راه های انتخاب امام اجماع و بیعت امت است و اگرکسی به این صورت امام شد بر همه لازم است از او تبعیت کنند و تحت بیعت او قرار گیرند. امیرمؤمنان نیز اینگونه انتخاب شدند و به زعم اهل تسنن خلیفه چهارم اهل تسنن به شمار آمد. از اینرو بر همه مسلمین لازم بود که تحت بیعت او در آیند و خلافت او را بپذیرند در حالی که عایشه به جنگ او برخواست. با آنکه رسول خدا فرموده بود که جنگ با علی جنگ با من است (مسند احمد بن حنبل، ج۱۵، ص۴۳۶؛ سنن ابن ماجه، ج۱، ص۵۲، ح۱۴۵؛ المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۶۱، ح۴۷۱۳) و به او هشدار داده بود که مبادا در برابر علی علیه السلام به جنگ برخیزد (المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۱۹؛ المصنف، ج۷، ص۵۳۶) او با راه انداختن جنگ خونین جمل باعث کشتار بش از بیست هزار نفر از کسانی شد که مدعی مادری برای آنان بود (تاریخ طبری، ج۳، ص۵۴۳). کسی که اینگونه مرتکب گناهان کبیره شده است آیا می تواند صدیقه باشد و رفتار و کردار او با واقع مطابق بوده و  قابلیت الگو برداری باشد؟؟؟؟

سرقت این لقب و نامگذاری بر کسی که صلاحیت ندارد تنها برای این است که برای اهل بیت علیهم السلام شبیه سازی و مانند سازی کرده و برای افراد عادی در مقابل اهل بیت علیهم السلام جایگاه سازی کنند. از اینرو برای عایشه ده ها حدیث نقل کرده اند تا با این لقب برای وی مرجعیت دینی جعل کنند؛ غافل از آنکه نمیشود فردی که خطاکار است را مرجع دین دانست . چراکه در این صورت دین خدا به تباهی خواهد کشید و خداوند هرگز به تبعیت از فرد خطاکار دستور نخواهد داد. خدایی که رسول خود را از تبعیت از فرد خطاکار نهی می کند (کهف/۲۸؛ قلم/۱۰؛ انسان/ ۲۴) هیچگاه خود به تیعبیت از یک فرد گنه کار و خطاکار دستور نمی دهد. از اینرو عنوان صدیقه جز برای معصوم سزاوار نیست.