بحث از امامت به ویژه امامت امام زمان(عج) یکی از مباحث مهم و اساسی در مذهب شیعه است، به گونه ای که آن چه شیعه را از دیگر مذاهب اسلامی متمایز می سازد، همان اعتقاد به تولد و وجود امام زمان(عج) است. یکی از مسئولیت های خطیر شیعیان، دفاع از این اعتقاد پایه ای است و یکی از راه های دفاع از این اعتقاد، تمسّک جستن به روایاتی است که امامت اخوین را بعد از امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) جایز نمی داند. از دیرباز، افرادی بوده اند که همواره با شبهه های بی اساس، وجود و تولد این آفتاب عالم تاب را زیر سؤال برده اند.
پژوهش حاضر، بر اساس مناطق جغرافیایی و سپس نام راویان سامان یافته و این مسئله را رصد کرده که مناطق مختلف ایران در این خصوص چه نقشی ایفا کرده اند و در قیاس با یکدیگر، علل و عوامل نگارش نامه ها و نیز محتوای نامه ها چه بوده است.
شهر حله از آن زمان که به دست سیفالدوله امیر بنیمزید در سالهای 439 تا 495 قمری بنیانگذارده شد، مرکز شیعیان، فقیهان، دانشمندان و شاعران دلباختۀ شیعی بوده است.شهر بغداد در حملۀ هلاکوخان به عراق، به تصرف مغولان درآمد و تاراج گردید. در این میان، شهر حله با تدبیر و حرکت سنجیدۀ علمای بیداردل و تدبیرگر، از هجوم وحشیانة مغولان در امان ماند و به دلیل امنیت حاکم بر شهر و حضور عالمان، فقیهان و دانشمندان پرآوازه، مرکزیت علمی بغداد به حوزۀ حله سپرده شد و این حوزه در طول قرنهای ششم تا نهم قمری مرکز حوزههای شیعه نام گرفت.
میان بسیاری از باورهای کلامی و جهت گیری ها و مناسبات اجتماعی و سیاسی در تاریخ اسلام، رابطه ای انکارناپذیر یافت می شود. بر همین اساس، ائمه(ع) در طول دوره حدود 250 سال حضور خود در میان مردم و در شرایطی که فاقد ابزار معمول و اهرم متعارف اعمال قدرت و حاکمیت - از جمله قدرت سیاسی و نظامی- بودند، با عرضه نظریه «امامت منصوص» به جای مدل رایج امارت و خلافت در جامعه اسلامی و در قالب یک جهت گیری کلامی، زمینه تعمیق نفوذ و گسترش اثربخشی و اقتدار خود را در عرصه مناسبات اجتماعی و سیاسی فراهم نمودند.
مرحوم آیه الله شیخ علی نمازی شاهرودی از دانشمندان بزرگی است که در تبیین عقاید شیعه - از جمله موضوع امامت-گامهای موثری برداشته است.نویسنده در مقاله حاضر، به معرفی کتاب اثبات ولایت و دو رساله «نورالانوار» و «علم غیب» ایشان همت گماشته است. وی در راستای این هدف، پس از ارائه شرح حال مختصری از نویسنده کتاب و آثار وی، اطلاعات مبسوطی را درباره کتاب مورد نظر ارائه میدهد و در ادامه، با بیان محتوای رسالههای «نورالانوار» و «علم غیب»، مقاله خویش را به پایان میرساند.
احادیث منزلت علی (علیه السلام) از نبی گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) در موارد زیادی وارد شده است که بزرگان فریقین نیز این موارد را در آثار خود آورده اند.
با عنایت به شواهد فوق مشخص می شود زنده شدن اموات در این دنیا، امری ممکن بوده و هیچ گونه استبعادی ندارد. حال که زنده شدن، امری ممکن است برهمین اساس، اموری نظیر سخن گفتن، خندیدن، پلک زدن بعد از مرگ توسط اولیاء الهی نیز استبعادی نخواهد داشت. چرا که در بدترین حالت، می توان اینگونه متصور شد که شخصی که بعد از مرگ چنین اموری را انجام داده است، به اذن الهی چند لحظه ای زنده شده و مجددا از دنیا رفته است. البته علاوه بر این دلیل، موارد متعددی نیز وجود دارد که طبق آن موارد، برخی از اولیاء الهی پس از مرگ، اموری نظیر خندیدن، صحبت کردن و باز و بسته کردن چشمان را انجام داده اند. در بخش بعدی به برخی از این شواهد اشاره خواهد شد.
همانگونه که دیده می شود در این آیات پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را مورد خطاب قرار داده است، حال آیا می توان گفت که شخص رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) نعوذ بالله این خصوصیتها را داشته اند که خداوند ایشان را مورد عتاب قرار داده است. همین حال در مورد آیه مذکور متصور می باشد، و باید بگوییم اگرچه آیه خطاب به دختران رسول الله (صلی الله علیه وآله) است اما فقط نگاهش به ایشان نیست بلکه می خواهد خطاب به ایشان بفرماید تا همه جامعه بدانند که این حکم وقتی برای دختران رسول الله (صلی الله علیه وآله) برای ایشان دیگر به طریق اولی می باشد.
ازدواج بعد از وفات همسر امری شرعی است و اگر کسی این کار را انجام دهد مرتکب فعل حرام نشده، افزون بر اینکه حضرت علی (علیه السلام) مدتی بعد از شهادت حضرت زهرا (علیها السلام) ازدواج کردند، و چنانچه بپذیریم که ایشان در مدت زمان کوتاهی هم ازدواج کرده باشند اشکالی ندارد چون فرزندان حضرت زهرا در خانه بودند و نیاز بود زنی در کنار ایشان باشد تا از آنان نگهداری کند و چه کسی بهتر از امامه که حضرت زهرا (سلام الله علیها) خودشان نیز بر ازواج امیر المومنین با وی وصیت نموده اند.
کتاب «مقتل الزهراء سلام الله علیها»، را میتوان به عنوان نخستین مقتل در بازخوانی مصائب آن حضرت به زبان فارسی تلقی نمود که توسط حجت الاسلام و المسلمین محمد حسین سجاد به نگارش درآمده است. نویسنده در مقدمه این کتاب میگوید: «از آنجا که تا کنون موضوع شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به صورت داستانی واقعی و مقتلی مستند به روایات اهل سنت جمع آوری نشده بود، پس از حدود هفت هزار ساعت مطالعه در کتب معتبره اهل سنت و تألیف کتاب احراق بیت الزهراء علیها السلام برای رفع شبهه و روشن شدن هر چه بیشتر شهادت و مصائب آن حضرت به گردآوری اسنادی از منابع اهل سنت در این خصوص پرداختم.