دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت نقد و پاسخ به اعتقادات وهابیون معاصر در مساله تبرک به مقدسات از منظر متکلمان مذاهب اسلامی تعاملات اجتماعی مطلوب در آموزه های امام رضا(ع) با تأکید بر نامه حضرت به عبد العظیم حسنی(ع) برگزاری دورههای مرکز تخصصی امام شناسی جلسه هماندیشی معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزشوپرورش با مسئولان دفتر تبلیغات اسلامی و مؤسسات همکار تحلیلی از یادکرد حضرت حمزه (ع) در سنت پیامبر اکرم و اهل بیت (ع) و کارکردهای آن در عصر معصومان واکاوی چرایی همتایی حمزه بن عبد المطلب (س) و جعفر بن ابی طالب (س) در کلام اهل بیت (ع) گونه شناسی ادله نقلی مورد استناد هر امام بر امامت خویش همگامی بهائیت ایران با وهابیت در تخریب قبور ائمّة بقیع (ع)
شکر بر نعمت از موضوعاتی است که در منابع روایی ما دارای جایگاه خاصی است.انسان مؤمن و موحد به جهت معرفت و شناخت صحیحی که نسبت به خدا و آفریدگارش دارد، هرچه از سوی پروردگارش به او برسد، شکرگزار است؛ زیرا چنین انسانی، همواره وظیفه الاهی خود را انجام میدهد و در برابر حوادث -چه خوب باشد یا ناگوار- تسلیم است و آنها را در مسیر کمال و سیر الى الله به حساب میآورد.
شعائر اهل بیت علیهم السلام و خصوصا اقامه ی عزای حضرت سیدالشهداء علیه السلام نباید تعطیل شود و لیکن با رعایت جهات بهداشتی و آنچه که متخصصین امر توصیه می کنند.
رویداد کربلا و عاشورا محصور به تاریخ و جغرافیا نیست و از جهات مختلف فرا تاریخی و فرا جغرافیایی قابل بررسی است. یکی از وجوه برجسته این رویداد راه های گوناگونی است که در برابر شخصیت ها و گروه ها ی اجتماعی قرار گرفته و انتخاب هایی است که این شخصیت ها و گروه ها کرده اند.
از جمله آثار برجسته دعايي شيعه، دعاي عرفه منسوب به امام حسين(ع) است. متن اين دعا خالي از إسناد و با حذف ها و الحاقاتي در نسخ مختلف، تنها در آثار متاخرتر از سده هفتم هجري قابل بازيابي است. همين نقل نشدن آن در آثار متقدم تر، سبب شده است كه از ديرباز بحث درباره انتساب حداقل بخش هايي از آن به امام حسين(ع) رواج داشته باشد.
روز بیست و چهارم ذی الحجه در تاریخ اسلام، روزی بسیار مهم و سرنوشت ساز است، روزی است که بر اثر یک حادثه کوچک، ولی بسیار عظیم و دارای اهمیت، یکی از آیات الهی بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد. در اثر نزول همین آیه، پیامبر صلی الله علیه و آله […]
روشن است که خداوند متعال بین امیرالمؤمنین و باقی اصحاب تفاوت گذاشته است. این تفاوت بدین صورت بود که خداوند فعلی که برای همگان حرام بود را برای علی علیهالسلام حلال ساخت. پس این ماجرا بدان معناست که قطعاً او بر دیگران برتری داشت. و پیامبر صلیاللهعلیهوآله قبل از صدور دستور به خاطر مصلحت ظاهری باز بودن دربها، اجازه داده بود تا همه آنها باز باشند. چراکه او به ظاهر ماجرا علم دارد مگر اینکه خداوند متعال او را از باطن افعال باخبر سازد.
بی شک تواتر این حدیث در کتب اهل سنت قابل انکار نیست. چراکه تعداد بیشماری از حفاظ این حدیث را به طرق مختلف تصحیح کرده و دهها نفر از صحابه نیز آن را روایت کردهاند. یعنی حدود سی نفر و یا بیشتر از آن. این چیزی است که بر هیچ کس پوشیده نیست.
در روایات بیشماری آمده است: روزی پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله، دستور دادند که همه دربهای داخل مسجد جز درب منزل علی علیهالسلام بسته شود. این دربها که همگی به خانههای اهل قریش راه داشت، اعتراض آنان را نیز برانگیخت. زیرا این فرمان الهی، فضیلتی را به امیرالمؤمنین اختصاص میداد که آنان از این فیض محروم میکرد. فضیلتی که به اثبات عملی آیه تطهیر میانجامید.
در ارتباط با مجاهدت های حضرت صدیقه(س) برای تثبیت و حفظ غدیر و رساندن این پیام و رسالت به جهانیان تا امروز و تا قیام قیامت برای ما کافی است که وصف نبوی را درباره ایشان حتی در ظاهر بفهمیم، آنجا که امام صادق(ع) می فرماید: «یکی از کنیه های حضرت زهرا(س) امّ ابیها بود
مُباهَلَه، درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است و بین دو طرفی رخ میدهد که هر کدام ادعای حقانیت دارند. این واژه در تاریخ اسلام به ماجرایی اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام(ص) پس از مناظره با مسیحیانِ نجران و ایمان نیاوردن آنان، پیشنهاد مباهله داد و آنان پذیرفتند. با این حال مسیحیان نجران، در روز موعود از این کار خودداری کردند.