اولین نکتهای که ما میتوانیم از آیات و روایات استفاده کنیم همچنین در ادعیه و زیارات بر آن تأکید میشود، این است که رکن اساسی نصرت جهاد و مجاهده است. کسی که میخواهد نصرت کند باید خودش را برای این اصل آماده کند. اهل جهاد و درگیری برای ولی خدا باشد تا ما بتوانیم او را به عنوان ناصر امام و امامت معرفی کنیم.
در یک نگاه کلی باید گفت که کتاب های سیره نگاری متقدم کمتر به طور مستقل در مورد هر امام به نگارش در می آمدند. امام جواد (ع) نیز از این امر مستثنا نبود. نوشتار پیش رو به بیان بخشی از منابع عمدتا غیر مستقل مربوط به سیره امام جواد (ع) و هم چنین تعدادی از آثار اختصاصی معاصر می پردازد.
صفار و کلینی که میراثداران حوزه حدیثی قم هستند، با جمع آوری روایات این موضوع، دانش امام را در گسترة خلقت و تقدیرات معرفی کرده اند.
سنگر خدمتگزاری به اهلبیت افتخار بزرگی است، یک مدال و تاج الهی است که بر سر انسان گذاشته می شود، مثل همۀ نعمتها میتواند دچار کفران یا دچار شکر و ازدیاد نعمت بشود. هر دو طرفش هر لحظه وجود دارد. کلاً توفیقات این گونه است؛ خداوند متعال زمینهای آماده میکند، بستری را برای انجام وظیفه و بهرهمندی از نعمتهای خودش فراهم میکند، ادامهاش یا کفران و یا شکر نعمت ماست «لَئِن شَكَرتُم لَأَزيدَنَّكُم وَ لَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذابي لَشَديد».
حجت الاسلام سید حسن موسوی اصل پایان نامه سطح ۳ خود را با موضوع «معنای واژه "ولی" در سه قرن نخست» ارائه کرد.
در رساله سطح ۳ امامت، شبهات مربوط به آیات و روایات تأویل شده به قیام امام مهدی(عج) بررسی شد.
جلسه دفاع پایان نامه سطح 3 رشته امامت با موضوع نقد شبهات مربوط به آیات و روایات تأویل شده به قیام امام مهدی (عجل الله فرجه) با تأکید بر رویکرد برقعی در بنیاد بین المللی امامت برگزار می گردد.
شیخ کلینی که در دوران غیبت صغرا میزیسته است، بهسبب نوع نگاهش به امامت و در مواجهه با رخداد غیبت، برخوردی عادی و همراه با آرامش از خود بروز میدهد که آن، هم در تالیف کتاب کافی بازتاب یافته است و هم در عدم مراجعۀ کلینی به نواب امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف.
یکی از دقیق ترین و پرمناقشه ترین ابعاد عصمت پیامبر اکرم(ص) مسئله عصمت ایشان از سهو و نسیان است. متکلمان اسلامی به دو دسته موافق و مخالف سهو پیامبر(ص) تقسیم شده اند و رساله-های زیادی را در این باب نوشته و نیز بخش های مهمی از کتب اعتقادی خویش را به این مسئله اختصاص داده اند.
این واقعهِ ناگوار به «رزیه یوم الخمیس» یا مصیبت روز پنج شنبه شناخته می شود که پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر بیماری، دغدغه ای داشت که می هراسید نانوشته ماندن آن سبب گمراهی امت شود؛ به همین دلیل برای آن که وصیتش بی کم و کاست به دیگران برسد، امر فرمود تا آن را بنگارند. بر پایه این گزارش ها، پیامبر صلی الله علیه و آله در آخرین پنج شنبه حیات خویش-چهار روز پیش از رحلت- از کسانی که در کنار بسترش بودند خواست: لوح و قلم آورند تا سخنی بنویسند که هرگز گمراه نشوند؛