موقعیت امام به منزله موقعیت پیامبر است پس از تبلیغ (یعنی احکام تبلیغ شده است) پس با پنهان بودن او، مردم اگرچه از دیدارش محروم اند، عبث رها نخواهند شد بلکه باید به تمامی احکامی که در دست است عمل کنند. البته اگر روزی تمام نوامیس دین ضایع گردد، آناً ظهور خواهد کرد.
پیامبران با همه علوّ مقام و شأن و عصمتى که دارند؛ مانند دیگران انسانهایى هستند که داراى شهوت و غضب و غرایز و امیال نفسانى بوده و نیازمند راهنمایى و ارشاد الهى میباشند و اگر لحظهاى به خود واگذار شوند، هلاک خواهند شد و براى چنین اشخاص مهمى که رهبرى جامعه را به عهده دارند، یک لحظه غفلت یا ضعف و سستى در کار رسالت، گناهى بزرگ محسوب میشود. لذا چنین تعبیرات شدیدى در مورد آنان بیان شده، کما اینکه هیچگاه مستغنى از دعا و آمرزش و عفو الهى نیستند.
على(ع) صبحدم بیست و یکم رمضان کشته شد. حسن(ع) در خطبهاى در مناقب على(ع) میگفت: «شب نزول قرآن کشته شد، شبى که عیسى را به معراج بردند، شبى که موسى جان باخت». حسن بن على(ع) بر وى نماز گزارد.
از این روایات بر میآید که امام حسن(ع) و حسین(ع) در جنگها کنار امام علی(ع) حضور داشتند و در مواردی هم میجنگیدند.
سفير چهارم امام عصر شيخ جليل ابوالحسن علي بن محمد سَمَري است.
سفير سوم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شيخ جليل ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي است. او در ابتداي امر وكيل ابي جعفر محمد بن عثمان عمروي بود كه بر املاک او نظارت داشت، تا آن كه وصيت با نص به او منتهي شد و هيچ كس در اين امر شک نداشت.
ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعيد عَمْروي بعد از وفات پدرش همان گونه كه امام عسكري (عليه السلام) تصريح نموده بود، به مقام سفارت نايل شد.
سفير اول امام مهدی (عليه السلام)، ابو عمرو عثمان بن سعيد عمروی نام داشت. او به جهت شناخته نشدن به شغل روغن فروشی روی آورد.
یکی از تفاسیری که نسبت به آیه 80 سوره نمل (إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ) ارائه شده است این است که مراد آیه این است که همان طور که مردگان از شنیدن صدا نفعی نمی برند، کفار نیز از شنیدن سخنان پیامبر نفعی نمی برند چنانچه خود الباني از ابن حجر عسقلانی و جمهور علمای تفسیر همین نقل را ذکر می کند
برخی می گویند: «یکی از صفات خداوند شنیدن سخنان و دیدن کردار انسانها بدون وسیله و آلت است و اگر بگوئیم امامان هم از سخنان و کردار انسانها آگاهی دارند لازمهاش این است که با خداوند در آن صفت شریک باشند و این مستلزم شرک است»