پرسش:
سفیر دوم امام زمان که بود و چه موقعیتی داشت؟
پاسخ:
ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعيد عَمْروي بعد از وفات پدرش همان گونه كه امام عسكري (عليه السلام) تصريح نموده بود، به مقام سفارت نايل شد.
آن حضرت به جماعت قمي‌ها فرمود: «اشهدوا علي ان عثمان بن سعيد وكيلي و ان ابنه محمد وكيل ابني مهديكم»
«شهادت دهيد بر من كه عثمان بن سعيد وكيل من است و نيز فرزند او محمد وكيل فرزندم مهدي شماست».
سفارت او با نص و تصريح پدرش به امضا رسيد.[۱]
او نزد شيعيان عصر خود مورد وثوق و معروف به امانت داري بود و هيچ يک از اماميه در اين مطلب شک نداشتند. چگونه شک كنند در حالي كه امام عسكري (عليه السلام) در حق او و پدرش فرمود: «العمري و ابنه ثقتان» [۲]
«عمروي و فرزندش، مورد وثوقند …»
و نيز امام مهدي (عليه السلام) او را مورد تاييد خود قرار داد و فرمود: «لم يزل ثقتنا في حياة الاب رضي الله عنه» [۳]
«تو در زمان حيات پدر، دائما مورد وثوق ما بودي …»
وي در حدود پنجاه سال به نحو احسن وظايف خود را به خوبي انجام داد تا آنكه در جمادي الاولي سال ۳۰۵ يا ۳۰۴ هجري به رحمت ايزدی پيوست. [۴]
محمد بن عثمان بيشتر از ديگر سفيران در اين پست و مقام به خدمت پرداخت.
كتاب‌هايي در فقه تاليف كرد كه از امام عسكري و حضرت مهدي (عليهما السلام) و پدرش عثمان بن سعيد و از امام هادي (عليه السلام) اخذ نموده بود. [۵]
او به ارشاد امام مهدي (عليه السلام) از زمان مرگش اطلاع داشته است و لذا براي خود قبري را آماده نموده بود. [۶]
وی بعد از وفات در كنار قبر پدرش به خاک سپرده شد.
پي‌نوشتها:
[۱]. الغيبة، طوسي، ص۳۵۵٫
[۲]. الغيبة، طوسي، ص۳۵۹٫
[۳]. الغيبة، طوسي، ص۳۶۰؛ کلینی، كافي، ج۱، ص۳۲۹٫
[۴]. مجلسی، بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۴۹٫
[۵]. الغيبة، طوسي، ص۳۶۶٫
[۶]. الغيبة، طوسي، ص۳۶۳٫
[۷]. الغيبة، طوسي، ص۳۶۵٫
ثبت دیدگاه