ادعای کشته شدن امام حسین علیه السلام به دست شیعیان، مساله ای است که باید با اسناد و مدارک معتبر ثابت شود و در این قضیه ما هستیم و مدارک تاریخی.
امام حسین علیهالسلام با قیام خویش نشان داد که ایستادن در برابر ظلم، بیتفاوت نبودن، و انتخاب راه حق حتی به بهای جان، جوهرهی مسیر نجات است. این همان چیزی است که باید از واقعه عاشورا آموخت.
صحیفه سجادیه را میتوان قرآنِ تفسیرشده، و سنت نبویِ بازخوانیشده دانست؛ مدرسهای از دین ناب که در قالب دعا و با بیانی هنرمندانه، مخاطب را جذب و تربیت میکرد. صحیفه بیش از ۵۰ دعا دارد که در نگاه اول رنگ و بوی معنوی و عبادی دارد، اما درون آنها مفاهیم کلیدی توحید، نبوت، امامت، تحلیلهای اجتماعی و سیاسی، خطوط کلی اخلاق اسلامی، مسئولیتهای اجتماعی و انسانی، ساختار ارتباط انسان با خدا و جامعه گنجانده شده است.
نهضت عاشورا، با حضور درخشان زنان، به ویژه حضرت زینب (سلاماللهعلیها)، به جهان نشان داد که زن، نه موجودی منفعل و در حاشیه، بلکه قدرتی عظیم در تبیین حقیقت، نصرت از حجت خدا، و مدیریت بحرانها در راه حفظ دین است.
نهضت عاشورا از نظر فکری، یک مکتب ایدئولوژیک مبتنی بر عدالت، آزادگی، شجاعت و ایثار ارائه میدهد. امام حسین (ع) با انتخاب شهادت بهجای تسلیم در برابر ظلم، مفهوم آزادگی را بهعنوان یک ارزش بنیادین تمدنی تثبیت کرد.
در روزگار کنونی که امّت اسلامی بیش از همیشه به وحدت و بازگشت به اصول اصیل دین نیازمند است، بازشناسی جایگاه امیرالمؤمنین(علیه السّلام) نه تنها یک دغدغه تاریخی، بلکه ضرورتی حیاتی است.
مناسبت های معنوی مهمی در اسلام وجود دارد که بزرگان دین بدان تاکید و توصیه نموده اند و برخی آداب برای آن ذکر فرموده اند، ولی از میان این مناسبت های مهم یک روز شگفت انگیز است که در اسلام نظیری برای آن مشاهده نمی شود و از نظر شرافت و بزرگی و فضیلت و برکاتی که پیرامون آن ذکر شده است بی نظیر است...
این یادداشت، تلاشی است برای بازخوانی غدیر، اما نه فقط به چشم یک مراسم مذهبی، بلکه به عنوان راهی روشن که در گذشته آغاز شده و امروز بر دوش ما است و در آینده به ظهور ختم خواهد شد.
اگر برنامه خدا این بود که تکتک ما امام شویم، پس چرا نصب امام را منحصر به خود میکند؟ و این مقام را پس از ابتلاء ها و امتحان ها به حضرت ابراهیم عنایت می کند
امام باقر(ع) نه با شمشیر، بلکه با علم و آگاهی مسیر هدایت را گشودند. این تجربه تاریخی نشان میدهد که جوامع دینی برای دوام و تأثیرگذاری، بیش از هر چیز به عقلانیت، روشمندی و صبر راهبردی نیاز دارند.