موضوع سلاح امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) در زمان ظهور و کیفیت مقابله با سلاحِ دشمنان، خصوصاً با عنایت به تجهیز دشمنان اسلام به سلاحهای مدرن و مخوف در قرون اخیر، اهمیتی ویژه پیدا کرده و علیرغم پاسخهایی که در قالب کتابها و مقالات متعدد و ... داده شده، همچنان ابهاماتی دارد و از اقناعکنندگی تام برخوردار نیست. این مقاله با نقد بیشتر دیدگاههای موجود در این زمینه، پرسش اساسی فوق را بر اساس تحلیل روایی و با تکیه بر روش تحقیقِ توصیفیتحلیلی، پاسخ میدهد و اثبات میکند که امام عصر(عجل الله تعالی فرجه) علاوه بر سلاحهایی که به عنوان میراث نبوت و ولایت به همراه خود دارد و نیز علاوه بر بهرهمندی از نصرت الاهی، از سلاحها و تجهیزات قدرتمند و مدرن هم، که همان سلاحهای شیعیان او است و قبل از ظهور برای ایشان آماده شده است، به منظور مقابله با سلاح دشمنان بهره خواهد برد.
از پيامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) رواياتي نقل شده که در آنها از مشابهت حوادث امت اسلام با حوادث امتهاي پيشين سخن گفته شده است. اين روايات شهرت فراواني يافته و گويا علت آن تطبيقهاي گستردهاي است که از صدر اسلام تاکنون بهوسيله امامان معصوم(علیهم السلام)، صحابه و عالمان فريقين در اینباره صورت گرفته است. بهسبب جايگاه موضوع امامت در ميان شيعيان، بیشتر انطباقها در مصادر شيعي بر محور امامت است.
نویسنده در مقدمه کتاب با اشاره به تحریفهای عاشورا چنین مینویسد: «آنچه عاشورا را تهدید مىکند، تحریفهاى رایج و پذیرفتهشدهاى است که پیوسته از همدیگر میزایند و تا آنجا ادامه مییابند که «مقتل مظلوم» را به نفع «مسند ظالم» مصادره میکنند که اگر چنان شود دیگر سخن از «شهید صادق و معصوم» درد هیچ مظلومى را دوا نخواهد کرد، بلکه خوشایند ریاکاران بوده و تنها ستمگران را به کار خواهد آمد». وی سپس وظیفه دانشوران میداند که در برابر این تحریفها بایستند: «سوگمندانه دیربازى است که این تحریف بزرگ و گران، توسط برخى افراد ناآگاه، به عرصه واقعیتهاى کربلا راه یافته است؛ ازاینرو دانشوران دردآشنا را لازم است، تا دیر نشده در برابر این تحریفهاى زاینده و جسارت تحریفگران، کارى بکنند و...»
مطالعه، بررسی و پژوهش در کتاب مقدس مسیحیان (انجیل یوحنا) حاکی از آن است که نام امام حسین(ع) در این کتاب برده شده و از ایشان به عنوان فردی که در راه خدا در سرزمینی به نام کربلا به شهادت میرسد، یاد شده است. در فصل پنجم «مکاشفه یوحنا» آیاتی آمده است که میگوید ذبیحی(سر بریده شدهای) در کنار رود فرات با خداوند معامله و ویژگیهایی را برای آن بیان میکند که کاملاً بر امام حسین(ع) منطبق است.
از آن جا که زیارت نوعى اعلام موضع و مشخص کردن خط فکرى است و آثار سازنده عجیبى دارد، آنچه به عنوان متن زیارتى خوانده مىشود، از نظر محتوا و جهت دهى، از حساسیتى ویژه برخوردار است. به همین جهت ائمه (علیهم السلام) با آموختن نحوه زیارت به یاران خود، به این عمل سازنده جهت و غناى بیشترى بخشیدهاند به گونهاى که زیارتنامههاى رسیده از معصومان (علیهم السلام) - مانند زیارت جامعه کبیره، عاشورا، آل یاسین و ناحیه مقدسه - گنجینهاى از تعالیم و آموزشهاى عالى آنان است.
ضریح کوچکی که بر ضریح حضرت سیدالشهدا علیه السلام متصل است و در طرف پایین پای آن حضرت قرار دارد و از مجموع دو ضریح یک ضریح شش گوشه درست شده به احترام علی اکبر علیه السّلام و به نام آن حضرت است.
اشک ریختن بر مصیبت امام حسین(علیه السلام)، آثار فراوانی دارد، از جمله این که محبت اهل بیت (علیهمالسلام) در قلب شیعیان حضور پیدا میکند؛ آنگاه دوست امامان معصوم (علیهمالسلام) هرگز فکر و راه و روش آنان را رها نمیکند؛ زیرا رهبری جوارح به دست جان و دل است و زمامداری قلب را محبت به عهده میگیرد و دلِ دوستان حسین بن علی (علیهالسلام) جوارح را به صَوْب صراط مستقیم رهنمود میشود.
جامعه امامیه به روزگار امامت امام حسن عسکری(علیه السلام) علیرغم کوتاهی آن نسبت به ایام امامت دیگر امامان با چالشهایی روبهرو بوده است که میتوانستند در مسیر هدایت پیروان امام خللهای جدی ایجاد نمایند. لذا آگاهی از چالشها و چگونگی گذر از آنها شناخت مناسبتری از فعالیتهای امام یازدهم به دست میدهد(مسئله و ضرورت).
شیعه در التزام به مکتب اهل بیت (علیهم السلام) و پیروی از آن از استدلال به کتاب، سنت و عقل بهرة وافری جسته است. از جمله آیاتی که شیعه دربارة امامت بلافصل حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به آن استدلال کرده آیة ولایت است. استدلال شیعه به این آیه بر مقدماتی استوار میباشد، یکی از آن مقدمات نزول آیة یاد شده دربارة آن حضرت است. باید توجه داشت که شأن نزول بعضی از آیات، تأثیر مهمی در فهم آنها دارد به گونهای که بدون توجه به شأن نزول، مقصود از آیه حاصل نخواهد شد. از طرفی، مخالفان اندیشة شیعه دربارة شأن نزول آیة یاد شده شبهاتی ایراد کردهاند. از جمله، گفتهاند که آن راویانی که نزول آیة یاد شده را دربارة امام علی (علیه السلام) نقل کردهاند همه شیعه میباشند و روایت آنان اعتبار ندارد!
آیه مباهله یکی از مهمترین آیات قرآنی است. این آیه که درباره مباهله مسلمانان با مسیحیان نجران است، هم حقانیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) را ثابت و هم رفعت، مقام و علو درجه اهل بیت را بیان مىکند. به همین دلیل علما و مفسران بسیاری از مذاهب مختلف اسلامی درباره این آیه بحث کردهاند. با توجه به اهمیت موضوع، در این مقاله آیه مباهله به روش توصیفی ـ تحلیلی از دیدگاه امامیه و اشاعره بررسی شده است.