همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
برگزاری دوره‌های مرکز تخصصی امام شناسی
جلسه هم‌اندیشی معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزش‌وپرورش با مسئولان دفتر تبلیغات اسلامی و مؤسسات همکار
دوره مجازی «تا بلندای قرآن» برگزار می‌گردد
گسترش و توسعه اندیشه‌های مهدوی در میان فرهنگیان
دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت
دوره آموزش زبان عربی کاربردی برگزار می‌گردد
چهارمین نشست احیاگران فرهنگ امامت با موضوع نکوداشت عالم مجاهد سلطان الواعظین برگزار شد
تور علمی فرهنگی با عنوان «عراق مهد تمدن» برگزار می‌گردد
تازه ها
همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار
دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت
اقدامات بی بدیل امام صادق علیه السلام در اعتبار بخشی به روایات
کاربست «روش تحلیل» در دفاع شیخ صدوق از «حدیث ولایت و حدیث منزلت»
نقش بانوان شیعه عصر امام صادق (علیه السلام) در بسط جریان تشیع
بررسی چگونگی تقابل ائمه با جریان های غالیانه از آغاز تا دوره امام صادق(علیه السلام)
بررسی سندی و تحلیل دلالی روایات امام صادق علیه السلام درباره حضرت ابوطالب در کتاب شریف کافی
جایگاه آموزه های امام صادق(علیه السلام) در تعالیم اهل بیت
مطالعه تحلیلی سبک مناظرات امام صادق (علیه السلام) در اثبات امامت
برچسب » مرکز تخصصی امام شناسی
نقد ديدگاه «عدم انتفاع پيامبر (ص) از دعا و صلوات امت» با تأکيد بر امکان رفعت درجه آن حضرت در قوس صعود
در منابع ديني به صلوات بر پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) و دعا براي رفعت درجه ايشان بسيار سفارش شده است. براساس روايات، اين کار منافع زيادي، مثل طهارت نفس، تکفير گناهان و سنگيني ميزان براي شخص دعاکننده و مصلِّي به‌ارمغان مي‌آورد. اما پرسش اين است که آيا خود پيامبر(صلی الله علیه و آله) نيز به‌عنوان مدعوله و مصلَّي‌عليه از اين دعاها و صلوات‌ها منتفع مي‌شود و درجه ايشان در سير صعودي افزايش مي‌يابد يا خير؟ برخي با استناد به دلايل گوناگون معتقدند: پيامبر نفعي از اين دعاها و درودها نمي‌برد و ارتقاي وجودي آن حضرت در اثر اين ادعيه و صلوات‌ها غيرممکن است.
بررسی و نقد نگاه مستشرقان به مسئله جانشینی امام یازدهم شیعیان
دیدگاه مستشرقان به مسئله جانشینی امام یازدهم شیعیان را می‌توان به سه رویکرد تقسیم کرد. برخی از آنان معتقدند که امام حسن عسکری(علیه السلام) فرزندی نداشته است و به همین خاطر معتقدند که ایشان جانشینی ندارد. عمده تکیه این رویکرد بر مدار شبهه عقیم بودن امام یازدهم برمی‌گردد. رویکرد دوم به جانشینی جعفربن علی معروف به جعفر کذاب اشاره دارد. رویکرد سوم اما به بحثی پردامنه در اندیشه سیاسی شیعه می‌پردازد که بسیار مورد توجه خاورشناسان واقع شده است. این رویکرد به اصل مسئله مهدویت می‌پردازد و عمدتاً نگاهی انتقادی و نادرست به آن دارد. این رویکرد، مهدویت به عنوان اصل جانشینی امام یازدهم را دارای ریشه اسطوره‌ای و سیاسی دانسته و منشعب از سایر ادیان می‌داند.
آيا نص بر خلافت علی (علیه السلام) از افزوده های بدعت‌گزاران است؟
با توجه به این نمونه‌ها و گزارش مختصر از کیفیت روایت حدیث غدیر و ثبت و ضبط جریان غدیر توسط مورخان، محدثان، مفسران و ... به این نتیجه می‌رسیم که ادعای زیادی بودن حدیث غدیر توسط پیروان هوا گزافه گویی و توهینی است به صحابه، مورخان، محدثان، مفسران و ... اهل سنت که واقعه غدیر را گزارش کرده اند و تصریح نموده اند که پیامبر (ص) علی (ع) را به عنوان جانشین بعد از خود انتخاب کرد.
آیا در روایات شیعه به شد رحال به قبر امام حسین علیه السلام اشاره شده است؟
وهابیان سفر به نیت زیارت قبور انبیاء و اولیاء و صالحان را بدعت و حرام می دانند همچنانکه در فتوای آنها آمده است : «لا يجوز شد الرحال لزيارة قبور الأنبياء والصالحين وغيرهم، بل هو بدعة» بار سفر بستن برای زیارت قبور انبیاء و اولیاء و دیگران جایز نیست بلکه آن بدعت است . اما در مقابل در مباحث سلسله وار از مذاهب و جریانهای اهل سنت ثابت شد که شد رحال نزد آنها مشروع و مستحب می باشد. همچنین از روایات شیعه نیز استفاده شد که بار سفر بستن برای زیارت قبر پیامبر صلی الله علیه وآله و حضرت علی علیه السلام جایز می باشد. حال آیا در خصوص سفر برای زیارت امام حسین علیه السلام در کربلا نیز روایاتی در منابع شیعه وجود دارد؟
آیا گریه و عزاداری جایز است؟
گریه های پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در فراق پسرشان ابراهیم پیامبر در فراق فرزندشان ابراهیم فرمودند: «ای ابراهیم، کاری از ما برای تو ساخته نیست، تقدیر الهی برگشت پذیر نیست، چشم پدرت در مرگ تو گریان و دلش محزون و غمگین است، ولی هرگز سخنی که مایه خشم خداست، بر زبان جاری نمی‌سازد، اگر وعده صادق و حتمی خدا نبود که ما نیز به دنبال تو خواهیم آمد، در فراقت بیش از این گریه می‌کردم و محزون می‌شدم.»
آیا شیعیان در پوشیدن لباس مشكی در عزاداری ها، از بنی العباس تقلید می كنند؟
طبق ادله روایی و تاریخی فراوانی كه در آثار فریقین وجود دارد مشخص می شود كه ائمه اهل البیت (علیهم السلام) و سلف امت، هنگام عزای اولیاء الهی، مشكی بر تن می كردند و پوشیدن لباس مشكی، امری مخصوص به بنی العباس نبوده است. بنابراین ادعای تقلید شیعیان از بنی العباس در سیاه پوشیدن هنگام عزا، بی اساس و غیر علمی است.
علل بیعت نکردن امام حسین(علیه السلام) با یزید
مقاومت امام حسین(علیه السلام) در بیعت نکردن با یزید منجر به جنگ نابرابری بین آن دو شد. در این میان درباره چرایی بیعت نکردن امام حسین(علیه السلام) با یزید، شخصیت فرزند معاویه، ویژگی شیعیان کوفه و سرنوشت الهی بیشتر مطرح شده است. مسئله اصلی پژهش این است که اگر بیعت نکردن امام حسین(علیه السلام) با یزید با روش تاریخی بررسی شود چه عواملی در این تصمیم امام(علیه السلام) از اهمیت بیشتری برخوردارند؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد که در منابع اولیه امید بستن امام(علیه السلام) به کوفیان و یا تن دادن به سرنوشتی محتوم تأثیر چندانی در عدم بیعت نداشته است. شخصیت یزید نیز تنها بخشی از علل عدم بیعت می تواند باشد.
بررسی ماهیت حدیث جابر و جایگاه آن در اثبات نام دوازده امام (علیه السلام)
حدیث جابر، حدیث مشهوری در منابع شیعه است. راوی حدیث- امام باقر (علیه السلام) - از جابر‌بن عبدالله انصاری نقل می کند که جابر لوحی را در دست حضرت زهرا (سلام الله علیها) دیده است. این لوح هدیه ای از جانب خداوند به پیامبر (صلی الله علیه و آله) معرفی شده که نام پیامبر (صلی الله علیه و آله)، علی و یازده امام دیگر در آن آمده است.
بررسی اشعار سید موسی طالقانی، شاعر معاصر عراقی، در مدح امام حسین (علیه السلام)
همگام با سیر تاریخ تشیع و شکل‌گیری ادبیات سیاسی، مرثیه‌خوانی بر مصائب امامان معصوم (علیه السلام) به عنوان یکی از گونه‌های ادبی، در این بخش از ادبیات متعهد، خودنمایی کرده است و قیام امام حسین (علیه السلام) و حادثه عاشورا موجب شده است بسیاری از اندیشمندان و صاحبان ذوق و قریحه دنیای اسلام، قلم و خیالشان را صرف ترسیم و معرفی قیام آن حضرت کنند.
نشانه‌یابی رفتاری باور به امامت اهل بیت (علیهم السلام) در میان شیعیان امامیه عصر حضور
امامیه به امامت الاهی اهل بیت (علیهم السلام) باور دارند؛ این عقیده نظری آنان در میان کتاب‌ها و مقالات متعددی انعکاس یافته، اما تاکنون پژوهشی صورت نگرفته است که رفتارهای عملی و باورمندی عینی آنان در عصر حضور را درباره شئون، صفات و دیگر محورهای نظام امامت، در کانون توجه قرار دهد. بر اساس این کاستی‌ها حتی خاورپژوهان یا دگراندیشان مذهبی نیز به این باور رسیده‌اند که باورهای شیعه امامیه در دوره‌های متأخر از عصر حضور شکل گرفته یا تکامل یافته است.
شب های پیشاور ؛ در دفاع از حریم تشیع
مدرسه کلامی فقهی شیعه در لکهنو (هندوستان)
نظام جامع موضوعات امامت منتشر شد.
کتاب«شب‌های پیشاور»
