دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت بررسی فضایل علوی(ع) در معراج پیامبر اکرم(ص) در منابع اهل سنت چه فضائلی دربارۀ علی(ع) از زبان عایشه نقل شده است؟ رفتارشناسی سیاسی تطبیقی عایشه زوجه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در دوره خلافت امیرمؤمنان علی علیه السلام بر پایه نامه ها امامت امام حسن مجتبی علیه السلام از منظر روایات گذرى در نصوص امیرالمؤمنین بر امامت امام حسن مجتبى علیه السّلام شخصیت قرآنی و کریمانه امام حسن (ع) تحلیل و بررسی رویکرد شیخ طوسی در تفسیر آیات «امامت» و «ولایت» اخوت ایمانی در آموزه های اسلامی
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اى على، تو و امامان از فرزندانت بعد از من، حجّت هاى خدا بر خلقش هستيد…پس انکار یکی از شما، با انکار من برابر است و كسى كه يكى از شما را نافرمانى كند، مرا نافرمانى كرده و كسى كه به يكى از شما جفا كند،به تحقيق به من جفا كرده است.»
نویسنده خانم دکتر ارزینا لالانی فارغ التحصیل دانشگاه ادینبرو و مدرس در دانشگاه های معروفی همچون کمبریج بوده و سالهاست که در موسسه مطالعات اسماعیلی لندن مشغول به فعالیت هستند. (محتملا مذهب خودشان هم اسماعیلیه باشد)
معرفت و شناخت فرستادگان الاهی و جانشینان آنها از مهمترین مسائل ادیان الاهی است. این مسئله از معرکه آرای اندیشمندان اسلامی نیز به دور نبوده و در تاریخ تفکر اسلامی همواره به آن توجه شده است.
حلب، از شهرهای شمالی شامات، در زمان حضور ائمه(ع)، هیچ گاه مرکزی شیعی دانسته نمیشد؛ اما به تدریج، با حضور اسماعیلیه و خاندانهای شیعی و سادات، شیعیان در این مناطق پراکنده شدند. به قدرت رسیدن خاندان آلحمدان برای عالمان شیعی زمینۀ مناسبی پدیدآورد تا آموزههای شیعی را در این مناطق گسترش دهند. مهاجرت کلینی، نعمانی و سلامة بن محمد به همین دلیل بود. از کوششهای این گروه، تبیین موضوع غیبت و رفع حیرت از جامعۀ شیعی، در اوایل عصر غیبت کبری بود. کلام امامیان حلب، در این دوره، تحت تأثیر مکتب قم بود.
گرچه امام رضا( (183ـ203ق) توانست از فضای به دست آمده عصر خود، به بهترین وجه استفاده نماید، اما ظهور جریانهای قدرتمند شیعی مخالف امام ع و مشغول شدن امام ع به موضعگیری در برابر آنها، تا حد زیادی جلوی شتاب حرکت امام ع را گرفت.در یک گونهشناسی میتوان این جریانهای درون شیعی را به غالیان، زیدیه، اسماعیلیه، فطحیه و واقفیه تقسیم کرد که به جز گروه اخیر، فرقههای دیگر قبل از این دوره پدید آمده بودند و در این دوره کم و بیش به فعالیتهای خود ادامه میدادند.
یکی از مسائلی که در تاریخ تشیع همواره محل بحث بوده است، مسأله ظن به امامت اسماعیل پس از شهادت امام صادق (ع) است که در کتب اسماعیلیه و گاه امامیه بیان شده است. دلایلی که سبب ظن به امامت اسماعیل شده است، عبارت است از: روایات دال بر تعلق امامت به فرزند بزرگ تر، توجه و محبت امام به اسماعیل، وجود نص ساختگی، عدم شناخت مفهوم بداء، شایعه زنده بودن اسماعیل و تأثیر خفقان دوره عباسی در جلوگیری از معرفی علنی امام.
در این گفتار، ضمن معرفی سه نظریه اصلی و معروف امامت یعنی نظریه امامیه، نظریه زیدیه و نظریه اسماعیلیه، به ارتباط این سه دیدگاه باهم پرداخته شده و بیان شده است