چکیده:
گر‌چه امام رضا( (۱۸۳ـ۲۰۳ق) توانست از فضای به دست آمده عصر خود، به بهترین وجه استفاده نماید، اما ظهور جریانهای قدرتمند شیعی مخالف امام ع و مشغول شدن امام ع به موضع‌گیری در برابر آنها، تا حد زیادی جلوی شتاب حرکت امام ع را گرفت.در یک گونه‌شناسی می‌توان این جریانهای درون شیعی را به غالیان، زیدیه، اسماعیلیه، فطحیه و واقفیه تقسیم کرد که به جز گروه اخیر، فرقه‌های دیگر قبل از این دوره پدید آمده بودند و در این دوره کم و بیش به فعالیتهای خود ادامه می‌دادند.
در میان آنها فطحیه به جهات مختلفی همچون پذیرش امامت امام رضا علیه السلام به عنوان امام نهم و نیز روش فقهی خود، تمایز خاصی می‌یابد. اما بیشترین نقش محوری اختصاص به فرقه واقفیه دارد که در سرتاسر دوران امامت امام رضا ع با آن حضرت درگیر بودند و امام می‌کوشید تا از طرق مختلف خطر این جریان را معرفی کند.شناخت علل ظهور و گسترش این فرقه و نیز چگونگی موضع‌گیری امام در برابر آن، هدف مقاله حاضر ماباشد.
جهت دریافت متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید
ثبت دیدگاه