دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت تعاملات اجتماعی مطلوب در آموزه های امام رضا(ع) با تأکید بر نامه حضرت به عبد العظیم حسنی(ع) برگزاری دورههای مرکز تخصصی امام شناسی جلسه هماندیشی معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزشوپرورش با مسئولان دفتر تبلیغات اسلامی و مؤسسات همکار تحلیلی از یادکرد حضرت حمزه (ع) در سنت پیامبر اکرم و اهل بیت (ع) و کارکردهای آن در عصر معصومان واکاوی چرایی همتایی حمزه بن عبد المطلب (س) و جعفر بن ابی طالب (س) در کلام اهل بیت (ع) گونه شناسی ادله نقلی مورد استناد هر امام بر امامت خویش همگامی بهائیت ایران با وهابیت در تخریب قبور ائمّة بقیع (ع) فضیلت بقیع و سیره پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) و صحابه و تابعین در زیارت آن
این گونه اصطلاحات، ناظر به شرایط تاریخی بوده و صرفاً جنبه توصیفی دارد و تشیع به عنوان مکتب اهل بیت(ع) حقیقت راستین اسلام است و صرفاً مذهبی فقهی در عرض سایر مذاهب نیست. با این حال فقه متعالی شیعه به عنوان یکی از افتخارات تشیع در زمان امامت امام صادق (ع) در برابر سایر مذاهب فقهی اظهار شد و از این روی تبیین علم شریعت نیز بیشتر به آن حضرت اختصاص داشته است.
بر اساس روایات اهل بیت علیهم السلام اذان و اقامه دارای فصولی از تکبیر و شهادت به وحدانیت پروردگار، به رسالت رسول خدا و دعوت به نماز و رستگاری و بهترین عمل است. در پایان نیز با تکبیر و تهلیل به پایان می پذیرد. اما قرن ها است شیوه شیعیان و پیروان اهل بیت علیهم السلام بر این بوده که بعد از شهادت به رسالت رسول خدا شهادت به ولایت امیرمؤمنان علیه السلام را شیوه رفتاری خود داشته اند و آن را در اذان و اقامه می گفتند.
بیشتر امامیه بر این مسئله اتفاق نظر دارند که حضرت فاطمه(س) پیش از شهادت باردار بوده و فرزندی به نام محسن در حادثه هجوم به خانه ایشان سقط شده است.
مسئلۀ ولایت تکوینی امامان(ع) همواره در میان صاحب نظران و اندیشمندان امامیه مورد مناقشه بوده است. بررسی چنین مسئله ای علاوه بر اینکه در شناخت مقام امام، حائز اهمیت است،
نویسنده در مقدمه کتاب با اشاره به تحریفهای عاشورا چنین مینویسد: «آنچه عاشورا را تهدید مىکند، تحریفهاى رایج و پذیرفتهشدهاى است که پیوسته از همدیگر میزایند و تا آنجا ادامه مییابند که «مقتل مظلوم» را به نفع «مسند ظالم» مصادره میکنند که اگر چنان شود دیگر سخن از «شهید صادق و معصوم» درد هیچ مظلومى را دوا نخواهد کرد، بلکه خوشایند ریاکاران بوده و تنها ستمگران را به کار خواهد آمد». وی سپس وظیفه دانشوران میداند که در برابر این تحریفها بایستند: «سوگمندانه دیربازى است که این تحریف بزرگ و گران، توسط برخى افراد ناآگاه، به عرصه واقعیتهاى کربلا راه یافته است؛ ازاینرو دانشوران دردآشنا را لازم است، تا دیر نشده در برابر این تحریفهاى زاینده و جسارت تحریفگران، کارى بکنند و...»
کتاب «مقتل مفید» با عنوان فرعی «سوگنامه سالار شهیدان به روایت شیخ مفید»، بخشی از متن کتاب ارزشمند ارشاد شیخ مفید است به اعتبار مولف آن، از مقاتل قابل اتکایی است که تا کنون به نگارش درآمده است.
یکی از مباحثی که امروزه در ایران، به پیروی از بعضی متفکران غربی مطرح می شود، تقدس زدایی از جهان و دین است. از جمله مباحثی که سعی در تقدس زدایی از آن شده است، جایگاه امام است. برخی نویسندگان ادعا کرده اند که علمای قرن دوم و سوم، از جمله شیخ صدوق، هیچ مقام فرابشری برای ائمه(علیهم السلام) قائل نبوده اند و علمای متقدم و حتی خود اهل بیت(علیهم السلام)، امامت را در حد «علمای ابرار» تنزل داده اند.
از مجموع آنچه در این نوشتار آمد، به این نتیجه میرسیم که اولا قیاس نمودن ابن تیمیه شیعه را به یهود و نصارا، قیاس مع الفارق است؛ زیرا از شیعه از بدترین افراد امتشان سؤال شده و از یهود و نصارا از برترین افراد امتشان. ثانیا شیعه صحابه را به پیروی از قرآن به سه دسته تقسیم نموده: 1- افرادی که عدالتشان معلوم است و این دسته را بهشتی میدانند و ستایش میکنند. 2- افرادی که فسق و نفاقشان معلوم است و این دسته را جهنمی میدانند و نکوهش میکنند. 3- افرادی که حال آنان معلوم و روشن نیست، در این مورد، آنان سکوت میکنند و برای شان دعا و استغفار مینمایند.
مسأله شهادت یا مرگ طبیعی امامان شیعه(ع) از جمله مسائلی است که نظر شیعه پژوهان را به خود جلب کرده است. شیخ صدوق (م381ه .ق) شهادت همه ائمه(ع) را بخشی از اعتقادات شیعه شمرده است ولی شیخ مفید (م413ه .ق) با تردید در این حکم عام، شهادت بیشتر امامان: از جمله امام جواد(ع) را نپذیرفته و بر این باور است که امام(ع) به مرگ طبیعی رحلت کرده است.
از جمله موضوعات مهم در عرصه «مهدويت»، جايگاه آن در قرآن مجيد و تفسير است. شيخ صدوق (ره) در آغاز کتاب گرانسنگ «کمال الدين»، در خصوص يکي از آيات مرتبط با اين موضوع، بحثي اجتهادي و عميق ارائه کرده که حاوي نکاتي اساسي درباره امامت و مهدويت است. نظر به اهميت نکات تفسيري ياد شده و جايگاه شيخ ر در اين فن، اين مقاله با تفکيک و تعيين محورهاي مطرح شده، برآناست که علاوه بر ارائه شأن صدوق(ره) در تفسير، گوشه هايي از مفاد عميق آيه سي ام سوره بقره را نشان دهد.